We hebben Control getest: het onvoorspelbare meesterwerk van de makers van Max Payne en Alan Wake

Toen het werd aangekondigd op E3 ​​2018, trok Remedy's nieuwe titel een aantal zeer sterke meningen. Sommigen waren - al - gefascineerd door het kronkelige levelontwerp dat ons werd getoond. De anderen, twijfelachtig, vonden in Control veel herinneringen aan een Quantum Break die, in tegenstelling tot de andere projecten van de Finse studio, niet unaniem waren geweest .
Na het voltooien van Control zijn we onmiddellijk in staat om te weten wat er mis zou kunnen zijn gegaan om dergelijke uiteenlopende meningen op te wekken. Remedy's nieuwe game is erg slecht uitgelegd aan het publiek.
Verwacht je een vervolg op Quantum Break? Controle is de waardige erfgenaam van Alan Wake, en misschien zelfs meer van de meest memorabele hoofdstukken van de eerste twee Max Payne.

Mannen in zwart

Jesse Faden is de nieuwe directeur van FBC, de Federal Audit Office. Hoe kon deze jonge vrouw, die absoluut geen baanhoofd heeft, worden benoemd tot hoofd van het meest geheime bureau in de Verenigde Staten? Waarom lijken werknemers totaal onaangetast door deze plotselinge verandering in hiërarchie? Dit zijn slechts twee van de existentiële vragen waarmee Control ons in de eerste vijf minuten speelt .

"Stel je een instelling voor waar elk lid ervoor zou hebben gekozen om de rode pil van Morpheus te slikken"

Zacharia Trench is niet langer geschikt om het Bureau te leiden. Het is aan jou om het voortouw te nemen.
Het moet gezegd worden dat de FBC geen bureau is zoals de anderen. Stel je een instelling voor waar elk lid ervoor koos om de rode pil van Morpheus in The Matrix te slikken. Het Bureau, zoals het zal gaan heten, staat garant voor de integriteit van de echte wereld. Hij alleen weet dat het idee van de werkelijkheid te veel wordt gebruikt. Hij alleen is in staat om te voorkomen dat storende elementen uit andere dimensies onze waarneming vernietigen. Zijn missie? Zorg ervoor dat we onszelf zo min mogelijk vragen stellen. Dat we onze oogkleppen stevig vast houden.
De wereld van Control is bezaaid met Altered Objects: alledaagse voorwerpen met bovennatuurlijke eigenschappen.
De uitgangspunten van de FBC zijn daarentegen een vraag op zich. Gevestigd in het oude huis, een gebouw met uitzonderlijke fysieke eigenschappen (de configuratie is voortdurend in ontwikkeling), bestudeert het bureau grondig "machtsobjecten", "veranderde objecten" of zelfs "EAM" voor "evenementen". Altered World ”.
The Old House is een echt architectonisch delirium
Ondanks het gesloten-deur-aspect waaraan de trailers ons misschien gewend zijn geraakt, is Control een compact spel, met een complexe mythologie . Elk object, elke term, lijkt zorgvuldig te zijn overwogen door Sam Lake - de auteur van het scenario, en iedereen in de studio trouwens -, die hier een van zijn meest meeslepende verhalen levert.

Het levelontwerp is het sterke punt van Control.
Waar Quantum Break kon teleurstellen door al zijn mysteries te rationaliseren, vinden we in Control dat iets ongrijpbaars dat het hele universum van Alan Wake heeft geïrrigeerd .

Sissend verhaal

Dus wat, we belichamen een CEO en we moeten teams managen om hun productiviteit te verbeteren, toch? Niet helemaal. In Control reageren kosmische krachten op bureaucratische terminologie. De directeur, het bureau, de hotline, de commissie… een koud, onuitnodigend lexicon dat perfect past bij de grijze brutalistische architectuur van het oude huis. En zodra je functies bezet zijn, zal het een kwestie zijn van het oplossen van een netelig probleem: het bestrijden van de Hiss om het gebouw te kunnen ontgrendelen.
The Hiss, een extra-dimensionale entiteit, viel het terrein van de FBC binnen en nam bezit van haar werknemers.
Zoals te verwachten viel, liep één experiment van het Bureau mis. En het gesis, een bovennatuurlijke kracht (we zeggen para-natuurlijk in Controle) die in staat is om individuen en objecten te bezitten om het oude huis volledig binnen te vallen.

"Een beetje zoals de kinderen van Stranger Things het portaal naar ondersteboven moeten sluiten"

De gelukkigste werknemers waren gekleed in een speciaal schild, bedacht door professor Casper Darling (gespeeld door Matthew Porretta, de stem van Alan Wake), waardoor ze konden ontsnappen aan besmetting. De anderen zijn gruwelen geworden die je af en toe een hap zouden kunnen nemen.
Jesse's zoektocht zal haar naar de rand van de realiteit brengen.
Controle is daarom dit verhaal van zuivering. Het gaat over het sluiten van de deur in het aangezicht van Hiss, een beetje zoals de kinderen van Stranger Things het portaal moeten sluiten dat naar de Upside Down leidt. Een lange zoektocht, die je ongeveer 15 uur in beslag neemt. Sterker nog, als je het type bent dat alle documenten van het spel verzamelt, en laten we meteen waarschuwen dat als je dit niet doet, je een aanzienlijk deel van de ervaring mist.
Sommige NPC's geven je zijmissies om nieuwe vaardigheden te ontgrendelen.
Als een metroidvania neemt het spel Remedy je mee naar elke hoek van het FBC-terrein om je score bij Hiss te verrekenenen regel enkele zijmissies die de overlevenden aan je zullen toevertrouwen. Naarmate je vordert, worden nieuwe krachten aan je arsenaal toegevoegd en krijg je toegang tot nieuwe onderdelen. Of moeten we zeggen nieuwe werelden?
Zoals we al zeiden: als er één aspect van Control is dat absoluut onaantastbaar is, dan is het wel het level design. De artiesten van Remedy profiteren ten volle van de veranderende eigenschappen van het oude huis om ons gevarieerde en gekwelde omgevingen te bieden die, zoals we je verzekeren, voor altijd in je geheugen gegrift zullen blijven .
Controle is elke 3 minuten een sterk visueel idee.

Controle, Alt, Verwijderen

We kunnen aan de nadruk die ik erop leg zien dat Control vooral een spel is met een sterk verhalende dimensie (welke Remedy-game is dat niet?). Boordevol verwijzingen naar de popcultuur, evenals naar de andere games van de studio (Zacharia Trench, de voormalige regisseur, wordt gespeeld door James McCaffrey, de stem van Max Payne), is Control niettemin een schietspel. de derde persoon. En dit onderdeel is helaas niet zo netjes als het schrijven .
Al snel zullen we ons realiseren dat ondanks de hoogwaardige graphics waarmee Control wordt geleverd, de animaties behoorlijk rigide zijn . Een punt dat niet echt helpt om de gevechten spannender te maken, ondanks de vele krachten waarover Jesse beschikt.
De gezichten zijn goed gemodelleerd, maar de animaties laten veel te wensen over.
Net als in Quantum Break kan de heldin van Control objecten naar haar tegenstanders gooien , een energieschild maken om zichzelf te beschermen en nog veel meer. Maar in tegenstelling tot Jack Joyce heeft Jesse tijdens het spel maar één wapen
, maar niet echt. Het servicewapen (zo heet het) is een machtsobject. Het kan van vorm veranderen om zijn schietmodus aan te passen (pistool, machinegeweer, jachtgeweer, enz.). Formulieren die je moet ontgrendelen door ervaring op te doen, en die je kunt verbeteren door er mods aan toe te voegen.
Jesse's krachten zijn opwindend, maar de gevechten blijven repetitief.
De grootste zorg komt meer uit feedback van botsingen. Terwijl een echt gevoel van macht naar voren komt uit Jesse's para-natuurlijke vaardigheden, voelt het soms alsof we pruimen (letterlijk) op onze tegenstanders schieten. Jammer voor een studio die ons leerde houden van de Desert Eagle in Max Payne.

De Northlight Engine beheert perfect licht en schaduwen, en ray tracing maakt dit meesterschap compleet door reflecties te bieden om voor te sterven voor een redelijk acceptabel prestatieverlies. Door DLSS te activeren (dag één beschikbaar) kunt u in alle gevallen 15 tot 20 beelden per seconde terugkrijgen, zelfs als alle ray tracing-knoppen tot het uiterste zijn geduwd. Een zeer lichte verslechtering van het beeld is voelbaar, maar blijft acceptabel.