Yakuza-test: Like a Dragon, een serieuze kanshebber voor de titel van Game of the Year!

De titel van dit artikel zal meer dan één huivering doen, terwijl een bepaalde Cyberpunk 2077 ons nog moet laten zien wat hij in zijn buik heeft voordat hij de oproep voor aanmeldingen voor de beste game van het jaar 2020 sluit. Maar na meer dan 45 uur besteed te hebben aan het laatste opus van de sterlicentie van SEGA, klopt ons hart nog steeds voor de avonturen van Ichiban Kasuga en zijn bende. Met deze nieuwe RPG-richting neemt de serie een compleet verbazingwekkende richting en Yakuza: Like a Dragon valt in onze ogen op als een van de beste afleveringen van de saga, zo niet de beste.

Met 16 wedstrijden op de teller begon de nu legendarische Yakuza-serie stilletjes te spinnen. Niet zozeer dat het zijn vroege fans verveelt, verre van dat, maar het spelsysteem waarop de licentie sinds het begin is gebaseerd, is weinig veranderd: verkenning, minigames. games en andere nevenactiviteiten, en vooral van de castagne op elke straathoek op basis van sloeg ze allemaal mechanica toch vrij klassiek.

Maar met Yakuza: Like a Dragon besloot het team van Ryu Ga Gotoku Studio te verrassen door van dit nieuwe opus een volledige RPG te maken. En het minste wat we kunnen zeggen is dat de formule zo goed werkt dat we ons afvragen waarom deze beslissing niet eerder is genomen!

Terug naar af na in de gevangenis te hebben gezeten

Voordat we tot de kern van dit omvangrijke onderwerp gaan, een beetje achtergrondinformatie. Net als andere opus ervoor (zoals Judgement dat vorig jaar op PS4 werd uitgebracht), geeft Yakuza: Like a Dragon de hoofdrol aan een nieuwe hoofdrolspeler, Ichiban Kasuga. Dit is echter geen spin-off, maar eerder een canoniek vervolg op de veelbewogen avonturen van het emblematische personage van de sage, Kazuma Kiryû. De verhaallijn met de laatste eindigde met de zesde aflevering, dit zevende canonieke deel is daarom een ​​nieuw vertrek voor de licentie.

Het is 31 december 2000 en Ichiban is een vurige jonge yakuza uit de Arakawa-familie, een kleinschalige clan gevestigd in Kamurocho, het fictieve district van Tokio dat bekend staat om zijn licentie-fans. Geboren in een "soapland" (een soort bordeel dat zijn naam niet zegt), werd de jongeman opgenomen door de patriarch van de maffiafamilie, Masumi Arakawa, die hem onder zijn hoede nam en hem de verantwoordelijkheid toevertrouwde om over zijn leven te waken. zoon, Masato Arakawa, zit sinds de geboorte vast in een rolstoel als gevolg van beenverlamming.

Masumi Arakawa, de patriarch van de familie die Ichiban opnam

Op oudejaarsavond zal er een tragische gebeurtenis plaatsvinden, die Ichiban ertoe zal brengen de verantwoordelijkheid op zich te nemen voor een moord die hij niet heeft gepleegd, om de familie Arakawa te beschermen. Na 18 jaar achter de tralies, ontdekt onze held dat de situatie totaal veranderd is in Kamurocho en dat de patriarch Masato Arakawa zijn trouw aan de Tojo-clan heeft afgezworen om zich bij de Omi-alliantie aan te sluiten. En als Ichiban hem weer wil zien om erachter te komen wat er is gebeurd, verloopt de reünie duidelijk niet zoals gepland.

We zullen niet meer zeggen over het scenario van dit zevende deel van de hoofdreeks, maar weet dat na deze proloog in Kamurocho het grootste deel van het avontuur ons naar Yokohama zal brengen, in het district Isezaki Ijincho waar Ichiban zal falen tussen Leven en dood. Daar zal hij zijn leven onderaan de sociale ladder moeten herbouwen en een plek voor zichzelf moeten vinden in deze stad die hij niet kent, zonder natuurlijk te vergeten al het licht te werpen op de gebeurtenissen die zich in Kamurocho hebben afgespeeld. Een verhaal dat zich ontvouwt meer dan 45 uur aan spelen alleen voor de belangrijkste zoektocht, en een prominente plaats geeft aan wendingen en machinaties in puinhopen, in de puurste traditie van de serie, tot een conclusie die alle krachten oproept in de aanwezigheid.

Dit zal duidelijk een kans zijn voor de Ryu ga Gotoku Studio om opnieuw een kritische blik te werpen op de Japanse samenleving, en welwillend op degenen die aan haar rand overleven - de gedegradeerde, de prachtige verliezers. En als het onderwerp soms een beetje manicheaans lijkt, heeft het de verdienste de goede rol te geven aan degenen die in werkelijkheid altijd als lui en ongedierte worden bestempeld. Een onderwerp dat is gebaseerd op een galerie van personages des te vertederend dan de anderen en dat voor sommigen Ichiban zal vergezellen in zijn heroïsche zoektocht.

Ichiban en zijn fijne team

We zullen dus voor een lange tijd de magnifieke karakters van Nanba in gedachten houden, dakloze man verbannen uit de samenleving, en Adachi, een oude agent die van zijn ouderdomspensioen is beroofd omdat hij zijn neus had gezet waar het niet zou moeten zijn. Als alle speelbare personages van het avontuur duidelijk iets hebben dat ze vertederend maakt, vormt het startende trio echt de harde kern en hun onwaarschijnlijke associatie het startpunt van dit gekke avontuur. Merk echter op dat twee vrouwelijke personages zich bij de band zullen voegen en, in de wereld een beetje te "goede kerel" van Yakuza, is het een stap voorwaarts - zeker timide, maar toch een stap voorwaarts. We hadden echter graag gezien dat hun rollen minder stereotiep en assertiever waren. Kom op, nog een poging!

Net als een Dragon Quest

De expliciete parallel tussen de sociale stijging van Ichiban met alle dagelijkse ontberingen die het met zich meebrengt en de progressie van een J-RPG-personage loopt door het hele spel als een soort spelersknik en meta praten over het leven. Ichiban is een fan van Dragon Quest en vermenigvuldigt de vergelijkingen tussen zijn eigen lot en dat van een held uit de beroemde RPG-saga. Vanaf het begin speelt Yakuza: Like a Dragon dus op deze vergelijking alsof het de fundamentele veranderingen die het introduceert in de identiteit van de licentie rechtvaardigt.

Zoals in elke goede zichzelf respecterende RPG, zal Ichiban de paden kruisen met een aantal protagonisten die zijn wapenbroeders zullen worden en hem zullen vergezellen in de strijd. De speler bevindt zich daarom aan het roer van een team van maximaal vier personages die naarmate het avontuur vordert, zal worden verrijkt met nieuwe reservisten. Iedereen kan uiteraard rekenen op zijn eigen stijl, wat ons natuurlijk doet praten over het titelgevechtsysteem.

Yakuza: Like a Dragon vertrouwt op een turn-based systeem zoals we ze graag hebben. Vier families van acties worden ons dus aangeboden: “Aanval”, “Aptitudes”, “Parry” en “Meer” - de laatste categorie opent een submenu dat bestaat uit “Objecten”, “Acolieten” en “Vervangen” acties. Het is niet nodig om stil te staan ​​bij de aanval, de objecten of het pareren, iedereen zal hebben begrepen wat het is. Dus laten we naar vaardigheden komen.

Het is het equivalent van magie in een klassieke RPG: elk personage heeft aanvallende, verdedigende en ondersteunende vaardigheden die zijn afgeleid van een speciale puntmeter. Deze vaardigheden zijn zowel talrijk als formidabel, zo erg zelfs dat we ze al snel gebruiken, of niet ver weg. De keuze van de personages (en dus hun vaardigheden) is doorslaggevend bij de voorbereiding van zijn team, maar gelukkig staat er niets vast als de samenstelling van deze eenmaal is bepaald. Omdat Yakuza: Like a Dragon het goede idee heeft om je tijdens een gevecht het ene personage te laten ruilen voor een ander ten koste van een actie, via de optie "Vervangen" - zodat je nooit vast komt te zitten in het gezicht van een baas wiens kenmerken onze startopstelling onder controle hebben.

Een mogelijkheid die dus een duidelijke impact heeft op het management van onze groep. We zullen daarom graag het personeelsbestand zo vaak mogelijk rouleren, aangezien een personage in het team altijd meer ervaring opdoet dan daarbuiten. Hetzelfde geldt voor de apparatuur, die voor geen van de hoofdrolspelers mag worden verwaarloosd. Het is natuurlijk heel goed mogelijk om een ​​teamconfiguratie te prefereren zonder je zorgen te maken over anderen, maar dan zou je een hele reeks mogelijkheden opgeven die bijzonder voordelig zijn voor onze vooruitgang.

De enscenering van de krachtigste skills is vaak spectaculair

Maar laten we terugkomen op "Aptitudes". Behalve dat ze vaak erg effectief zijn, zorgen ze voor de show, met hun uitbundige enscenering en over het algemeen niet zonder humor. We denken in het bijzonder aan Nanba's vaardigheden, zoals die waarbij hij een handvol zaden naar de tegenstander gooit om een ​​zwerm hongerige duiven aan te trekken, of wanneer hij een dutje doet op stukjes karton in het midden van een gevecht om zijn punten van leven. En aan dit soort voorbeelden is geen gebrek, al gaat de prijs voor de lol zonder twijfel naar dit laatste exemplaar.

Geënsceneerde vraag, de "acolieten" weten ook hoe ze de stemming moeten bepalen. Deze mogelijkheid wordt vrij vroeg in het spel ontgrendeld en kan bijvoorbeeld worden vergeleken met dagvaardingen in een Final Fantasy. Dit zijn niet-speelbare personages die je tijdens het spel tegenkomt en die je in een gevecht kunt oproepen via een simpel telefoontje, voor een vaak verwoestende aanval. Fans van de licentie zullen dus graag enkele emblematische figuren aantreffen, die we uiteraard niet zullen noemen. Merk echter op dat deze hulp een prijs heeft, die exorbitante bedragen kan oplopen voor de meest formidabele acolieten.

Het leven is als een geweldige RPG

Tot zover de mogelijkheden die de speler in de strijd worden geboden. Dus tussen het goede oude real-time castagne-systeem van het vorige opus van de serie en deze turn-based wending in de puurste traditie van J-RPG, winnen we in ruil? Het antwoord is een groot ja. In tegenstelling tot wat men misschien had gevreesd, verliest de strijd niets van zijn dynamiek. Het is precies het tegenovergestelde: ze zijn niet alleen visueel veel spectaculairder, ze genieten ook van een formidabele efficiëntie.

Geen ketens van slagen meer die in de wind eindigen voor een positioneringsfout voor de tegenstander, nu tellen alle uitgevoerde acties echt en hebben ze invloed op de voortgang van het gevecht. We waarderen ook de mogelijkheid die de speler wordt geboden om de effectiviteit van zijn aanvallen en zijn verdediging te beïnvloeden via toetscommando's die met de juiste timing moeten worden ingevoerd. Bovendien zullen puristen blij zijn te vernemen dat de interactie met de sets behouden is gebleven. Het is nu contextueel: als onze aanval wordt gelanceerd in de buurt van een fiets, een verkeerskegel of een stoel, zal onze hoofdrolspeler hem pakken en profiteren van een schadebonus. De bewegingen zijn echter niet gratis, dat is niet zois niet mogelijk om het opzettelijk te doen, wat jammer is. Evenzo komt het voor dat de bewegingen van de strijdende partijen, bondgenoten als vijanden, een beetje moeizaam zijn, de fout van een enigszins gevaarlijke zoektocht.

Elk personage in de groep kan gratis van baan wisselen om nieuwe vaardigheden op te doen

Gesteund door het vechtsysteem is er natuurlijk dat van de progressie van onze personages. De straten worden onderzocht door groepen vijanden om te worden verslagen om ervaring op te doen, maar we kunnen ook rekenen op kerkers, bevolkt door sterkere tegenstanders, die naar believen opnieuw moeten worden gedaan om te kunnen boeren ervaring. Een gevechtsarena wordt ook toegankelijk zodra je bij het laatste derde deel van de game in het Sotenbori-district van Osaka bent, en het zal een geweldige manier zijn om je team een ​​niveau hoger te brengen, een flinke hoeveelheid geld te vergaren en het geld erin hand op wapens en bepantsering veel formidabeler dan die verkrijgbaar in winkels.

De ontwikkelingsmarge van elk lid van onze groep is buitengewoon groot, vooral dankzij een systeem van banen dat opnieuw is geërfd van grote klassiekers van J-RPG. Inderdaad, vrij vroeg in de vooruitgang opent de mogelijkheid om van baan te veranderen door naar de plaatselijke Pôle Emploi te gaan. Het niveau verworven in een baan hangt af van het niveau van het personage, het veranderen ervan brengt ons daarom niet terug naar de onderkant van de schaal, maar vereist toch steenkool om al zijn strepen terug te krijgen en zijn uitrusting te vernieuwen sinds een bodyguard, bijvoorbeeld , vecht niet met dezelfde wapens als een zanger of krijgskunstenaar. In ruil daarvoor zal ons repertoire aan vaardigheden aanzienlijk worden uitgebreid, aangezien elke baan nieuwe met zich meebrengt naarmate we hoger worden.Een professionele omscholing die we daarom gemakkelijker zullen overwegen als we eenmaal goed gevorderd zijn in de spelgeschiedenis, namelijk snel in niveau stijgen.

Welke betere manier om een ​​band met elkaar te krijgen?

Elk lid van de groep kan ook rekenen op een aantal nevenkenmerken, eigenschappen van zijn persoonlijkheid die opnieuw verbeterd zullen moeten worden. Dit omvat bepaalde keuzes die tijdens dialogen worden gemaakt, interacties die we zullen kiezen om te hebben met de andere leden van de groep - in het bijzonder door te discussiëren tijdens een drankje, door een maaltijd te delen, door ons over te geven aan een van de vele activiteiten. bijlagen, of zelfs door ermee in te stemmen om lokale bewoners te helpen. Of het nu gaat om “Passie”, “Zelfvertrouwen” of “Vriendelijkheid”, deze persoonlijkheidskenmerken hebben een impact op de effectiviteit van bepaalde vaardigheden en mogen daarom niet over het hoofd worden gezien. Ten slotte zal de cohesie van de groep, gesymboliseerd door de ‘Vriendschaps’ maat, ook een impact hebben,bijvoorbeeld op de ervaringscoëfficiënt die buiten het team is opgedaan of door soms een automatische en vrije aanval op een tegenstander op de grond uit te lokken.

De kunst om je nooit te vervelen

Kortom, aan de menselijke kant zou je kunnen zeggen: er is veel te doen om vooruitgang te boeken en genoeg manieren om het te doen om je nooit te vervelen. Bovendien hebben we het nog niet eens gehad over de vele leuke activiteiten die je kunt ondernemen in onze vrije tijd: de grote klassiekers zijn uiteraard terug, zoals de Pachinko, de arcades, de karaoke, golf, shogi of zelfs mahjong.

Er is ook een zakelijke managementactiviteit, dit keer via het bedrijf Ichiban Confections. Aanwervingen, ontslagen, acquisities, verkopen, het welzijn van de werknemers of meer of minder risicovolle investeringen zijn enkele van de vele parameters waarmee rekening moet worden gehouden voordat we aan het einde van de jaarvergadering voor het aandeelhouderscomité komen te staan. Een confrontatie die ook de vorm aanneemt van een vrij goed uitgevoerde minigame, waarin we onze beste medewerkers sturen om tegen de inquisitie van de aandeelhouders in te gaan. Deze managementactiviteit is dan ook een heel spannend spel binnen het spel, aangezien het zelfs nodig zal zijn om nieuwe medewerkers te gaan ontmoeten door over straat te lopen en zo te proberen de beste elementen te vinden.

Aandeelhoudersvergaderingen zijn een behoorlijk stressvol minigame!

De zeer comfortabele financiële voordelen van deze activiteit zullen Ichiban en zijn volgelingen in staat stellen te investeren in een laboratorium voor de productie en versterking van wapens, genaamd Atelier Romance. Dit maakt het mogelijk nieuwe apparatuur te creëren voor betaalbare bedragen, maar waarvoor vaak moeilijk te vinden materialen nodig zijn.

En daar stopt de lijst natuurlijk niet! Ichiban zal snel worden gerekruteerd door een heldendienst op aanvraag, een soort Uber van onafhankelijke burgerwachten, namens wie hij verschillende reddings- of bevallingsmissies kan uitvoeren. Een wetenschapper, die doet denken aan professor Chen uit Pokémon, bood zelfs aan om het hele repertoire van vijanden in het spel (die hij de Sujimon noemde) te gaan verslaan om gegevens over hen te verzamelen in ruil voor beloningen. We moeten ook een activiteit noemen van het verzamelen van gebruikte blikjes op het stuur van een fiets uitgerust met een aanhanger, een minigame bestaande uit het kijken naar oude klassiekers in een kleine buurtbioscoop terwijl je vecht tegen de slaap om niet te beledigen gevoeligheid baas,of zelfs een soort levensgrote Mario Kart in het stadscentrum zoals we die al een paar jaar in Tokio aantreffen.

En deze opsomming is niet uitputtend. De titel getuigt van een gekke vrijgevigheid, en deze overvloed aan allerlei soorten activiteiten zorgt ervoor dat je echt lang in zijn universum wilt blijven. Een dichtheid die het zeer bescheiden oppervlak van de speelruimte grotendeels compenseert, en waardoor Ryu ga Gotoku Studio een RPG kan aanbieden met zo'n aanzienlijke duur (70 tot 80 uur gameplay) voor degenen die er door willen bladeren Vooruit en door.

De Dragon Engine en zijn grenzen

Vrijgevig, spannend, grappig, ontroerend…. We kunnen niet genoeg zeggen over deze zevende aflevering van de saga. Is er werkelijk niets om hem te verwijten? Als we naar luizen moesten zoeken, zouden we zeggen dat de techniek, zoals vaak in de geschiedenis van de licentie, ontsierd is door een paar gebreken die sommigen van streek kunnen maken. Niets rampzaligs, maar omzwervingen die een beetje een taak zijn in 2020. Als de tussenfilmpjes absoluut schitterend zijn dankzij personages met gezichten en expressiviteit die schreeuwt om realisme, zijn er echter enkele kleine technische fouten tijdens onze wandelingen in de stad .

Visueel blijft de titel achter bij de huidige normen

Te beginnen met vrij frequente vertragingen in de weergave, een vrij zwak detailniveau, animaties die een beetje variatie missen of zelfs af en toe een afname van de framerate wanneer het spel bepaalde omliggende spelgebieden laadt, of zelfs tijdens bepaalde aanvallen. Maar op pc, afgezien van deze incidentele dalingen, is de framerate relatief stabiel rond 60 fps op onze configuratie (i7 7820X, 32GB RAM en GTX 1080Ti). Merk op dat een patch op de eerste dag het spel enorm heeft gefluïdiseerd en dat de vele vertragingen die tijdens onze test werden waargenomen, voor velen een slecht geheugen zijn.

De Dragon Engine vertoont daarom zijn grenzen, en het lijdt geen twijfel dat Ryu ga Gotoku Studio met de komst van de nieuwe generatie consoles en grafische kaarten zijn werk zal doen om de huidige standaarden en bedenken. Maar voorlopig, en zoals zo vaak wanneer een spel ons betovert, zullen we in staat zijn om mild te zijn in het licht van deze paar technische tekortkomingen, al met al verwaarloosbaar. Laten we tot slot eindigen met een eerbetoon aan het uitstekende spel van de Japanse nasynchronisatie-acteurs, een gewoonte voor de serie die zich altijd met zeer geweldige stemmen heeft omringd. Wel jammer dat aan de muzikale kant de composities wat te generiek zijn, afgezien van enkele mooie zeer pakkende stukken.

Sommige aanvallen beknibbelen niet op de pyrotechnische effecten!

Yakuza: Like a Dragon: The-HiTech.net's gebruikersrecensie

Er waren dingen te zeggen over deze Yakuza: Like a Dragon! En toch hebben we er één weggelaten, en niet de minste: het mag duidelijk zijn, maar om deze titel echt te waarderen, zoals voor al zijn voorgangers, is het absoluut noodzakelijk om een ​​heel speciale sympathie voor Japan te hebben, zijn popcultuur en de romantische figuur van de yakuza. Bijkomende voorwaarde met betrekking tot dit opus: vooral niet bestand zijn tegen turn-based en alle mechanica waarop de J-RPG is gebaseerd.

Als je aan deze twee voorwaarden voldoet, ga ervoor! Yakuza: Like a Dragon is een daverende nieuwe start voor de saga en de vertakking naar de J-RPG is een no-brainer keuze. Door te putten uit de beste recepten van het genre, smeedt Ryu ga Gotoku Studio een zeer rijk spelsysteem dat vele uren speelplezier garandeert en dit ondanks een classicisme dat, op papier, gevreesd had kunnen worden. een puur formele ontwikkeling. De gevechten winnen echter aan dynamiek dankzij de veelheid aan vaardigheden van elk lid van de groep en de visuele inventiviteit die wordt getoond door de titel om ze op te voeren. De strategische dimensie van dit systeem doet dus wonderen, en de mogelijkheid om een ​​personage tegen een ander te wisselen tijdens het gevecht is ook voor veel.

De mogelijkheden voor de ontwikkeling van onze groep karakters zijn enorm, zowel individueel als collectief, en er is zoveel materiaal te vinden of te vervaardigen, activiteiten om in te investeren, geheimen om te ontdekken. , dat het, eenmaal gelanceerd, echt moeilijk is om de controller neer te leggen. En dan hebben we het nog niet eens over de belangrijkste zoektocht die, als hij niet altijd de zware snaren uit de weg gaat, een zeer goed samengesteld verhaal ontplooit, rijk aan wendingen, met in watermerk een commentaar dat zowel kritisch als ontroerend is voor de Japanse samenleving. hedendaags. Als het beslist gekker en uitbundiger is dan zijn voorgangers, offert Yakuza: Like a Dragon niets van zijn smaak op voor gebroken monden en intriges met uitgestrekte vertakkingen. En voor dit alles en zo veelnog andere kwaliteiten, we zullen in de titel zijn weinige technische omzwervingen vergeven, aangezien zijn vrijgevigheid groot is.

Yakuza: Like a Dragon

9

Na zestien opus, waaronder zes canonicals, begon de Yakuza-serie in cirkels rond te gaan en werd het tijd voor Ryu ga Gotoku Studio om wat risico's te nemen. Het is klaar en zonder het wiel opnieuw uit te vinden, aangezien de nieuwe RPG-oriëntatie van de serie gemakkelijk zijn inspiratie zal halen uit de grootste referenties van het genre. Maar met humor en intelligentie, zonder ooit zijn liefde voor goede oude gangsterverhalen op te offeren. Yakuza: Like a Dragon is een ongelooflijk genereus, humoristisch, ontroerend en spannend spel van begin tot eind. Als de goede oude turn-based mechanica je niet bang maakt en je een zekere genegenheid voelt voor Japan en zijn popcultuur, kunnen we je niet genoeg aanbevelen om jezelf in dit geweldige avontuur te storten.

Meest

• Een splitsing naar de perfect succesvolle J-RPG
• Dynamische en strategische gevechten
• Een karakterontwikkelingssysteem dat rijk is aan mogelijkheden
• Een heleboel activiteiten om met plezier tijd aan te verspillen
• Veel geheimen om te ontrafelen
• Zeer innemende hoofdrolspelers bediend door getalenteerde acteurs
• Een hoofdzoektocht die een spannend scenario ontvouwt …

De mindere

• … maar wat een paar zware strijkers en een zeker manicheïsme niet uit de weg gaat
• Enkele kleine technische problemen die aanhouden
• Een excentriciteit die puristen kan mishagen (jammer voor hen)
• Een soundtrack die nog te gewoon is

• Meest
• De mindere

• Een splitsing naar de perfect succesvolle J-RPG
• Dynamische en strategische gevechten
• Een karakterontwikkelingssysteem dat rijk is aan mogelijkheden
• Een heleboel activiteiten om met plezier tijd aan te verspillen
• Veel geheimen om te ontrafelen
• Zeer innemende hoofdrolspelers bediend door getalenteerde acteurs
• Een hoofdzoektocht die een spannend scenario ontvouwt …

• … maar wat een paar zware strijkers en een zeker manicheïsme niet uit de weg gaat
• Enkele kleine technische problemen die aanhouden
• Een excentriciteit die puristen kan mishagen (jammer voor hen)
• Een soundtrack die nog te gewoon is