Red Dead Redemption 2-test: een meesterwerk ja, maar niet zonder gebreken

Inhoudsopgave

Sprechen sie Nederlands?
Het mooie, het slechte en het lelijke
Lood in de vleugel (en in de hersenen)
Maar wat vinden we uiteindelijk van deze Red Dead 2?

Red Dead Redemption 2, dat slechts twee weken geleden werd uitgebracht, is al op weg om de best verkochte game van het jaar te worden, met bijna 17 miljoen exemplaren die al naar winkels over de hele wereld zijn verzonden. . Een echte vloedgolf die niet verwonderlijk is als je de opwinding kent rond elke release van een met de titel gestempelde Rockstar, en de cultus gewijd aan de avonturen van John Marston. Het moet gezegd worden dat acht jaar spenen lang haar is, en dat het de hoogste tijd werd dat Rockstar ons een nieuw rantsoen van het wilde westen uitdeelde, waarvan ze het geheim hebben.
Twee weken is ook de tijd die het kostte om ons een mening te geven over de nieuwste Rockstar-productie. Een ambitieuze titel, massief, rijk, verslavend maar ook onhandig, onhandig en vervelend als hij erop aankomt. Dus ja, we hebben onze tijd genomen. Tijd om alles te zien wat hij in zijn maag had, om de indrukken die hij ons achterliet met een uitgerust hoofd te ontleden, om niet over hem te oordelen, ten goede of ten kwade, in de hitte van het moment. En geloof het of niet, het was niet gemakkelijk, want Red Dead Redemption 2 heeft ons alle kleuren gegeven, in voor- en tegenspoed. Geen geklets meer en plaats voor de show.

Sprechen sie Nederlands?

1899 beweegt een kleine troep zich moeizaam in een sneeuwstorm. De kou duwt hen steeds verder, op zoek naar beschutting, zodat ze de gewonden kunnen verzorgen, een hapje kunnen eten en nog een dag kunnen leven. Deze bende is die van de Nederlandse Van der Linde, een verzameling kleine schurken, vrouwen met kleine deugden, struikrovers, kortom, een vrij klein disfunctioneel gezin dat alleen standhoudt dankzij een onwankelbare wil. van de patriarch, Nederlands, gedragen door een ideaal van vrijheid, wat de prijs ook moge zijn.
Als we ze vroeg in het spel in zo'n gevaarlijke situatie aantreffen, komt dat door een mislukte overval. Een duistere affaire die hen ertoe aanzette de stad Blackwater te verlaten zonder achterom te kijken, en die veel diepere gevolgen zal hebben dan het voor elk van de hoofdrolspelers lijkt. Zonder al te veel over het verhaal te onthullen, want zij is het die al het zout van Rockstar-producties maakt, weet dat we de beproevingen van deze band zullen volgen volgens hun omzwervingen. Opgejaagd door Pinkerton, een recherchebureau dat vastbesloten is om de dreiging van "vrije denkers" zoals Dutch en zijn familie, lastiggevallen door rivaliserende bendes, uit te bannen, zal onze groep vrolijke kerels oprukken van Charybdis naar Scylla, naar een toekomst waar ze op hopen. beter .

Zeggen dat Rockstar verhalen kan vertellen, is een understatement. Of we de verhalen van bandieten nu leuk vinden of niet, het is moeilijk om de kwaliteit van de verhalen van de laatste twee GTA's te ontkennen. En het was hetzelfde met de avonturen van John Marston, die ons een schemerverhaal bezorgde dat je in het lef nam om pas los te laten nadat de aftiteling voorbij was (en zelfs daarna). Zoveel om je meteen te vertellen, het is niet met Red Dead Redemption 2 dat dit succesverhaal zal eindigen. De studio heeft opnieuw zijn beste veren verscherpt om ons een grandioos fresco te vertellen over de Amerikaanse droom en zijn bijna-mislukking, waaruit we niet ongedeerd tevoorschijn komen. Het zal echter enige tijd duren om de beheersing van dit scenario te ontdekken.
Je zult het in de volgende paragrafen vaak lezen, maar het tempo van deze Red Dead Redemption is traag, en het zal vele uren en minstens twee hoofdstukken duren voordat het verhaal zich in al zijn glorie ontvouwt. Om het onderwerp dat ons hier wordt verteld te sublimeren, vertrouwt Rockstar op een groot aantal kleurrijke personages, die ons op elk moment van onze reis zullen vergezellen.

Want als we hier Arthur Morgan belichamen, een fijne trekker, zwaar gebroken, een beetje ruw aan de randen, maar begiftigd met een groot hart. Het is niet alleen zijn avontuur dat we beleven, maar dat van deze bonte bende. Tijdens de uren van spelen leer je de verschillende leden te ontdekken waaruit het verhaal bestaat, hetzij door de verschillende missies waaruit het verhaal bestaat, hetzij door simpelweg de tijd te nemen om je beenkappen in het basiskamp te slepen om te verrassen. vluchtige discussies, meedoen aan klusjes voor het welzijn van het kamp, of gewoon een domino-spel spelen met een van de meisjes.
Al deze kleine acties, deze kleine dingen, zorgen ervoor dat we gehecht raken aan elk van de personages die we ontmoeten, aan hun bestemming, ook al weten we diep van binnen dat de meeste van hen zijn misdadigers van de ergste soort. Een sensatie die culmineert in het Nederlands zelf, wiens schrijven een wonder van het genre is, en de ontwikkeling tijdens het script bijzonder fascinerend. En dit is ongetwijfeld waar de grote kracht van Rockstar zit, die ons opnieuw geloofwaardige karakters weet te bezorgen, even vertederend als verfoeilijk, en vooral verre van manicheaans te zijn.

Het mooie, het slechte en het lelijke

Naast deze nauwkeurigheid in het schrijven van de personages en de geschiedenis die ze doormaken, nodigt Red Dead Redemption 2 ons uit om een wereld te bezoeken die we zelden zien. Om te beginnen is het spel prachtig. Heel mooi zelfs. En ook geoptimaliseerd. Om de technische overwegingen van gebruik snel te evacueren, weet dat we op een klassieke Playstation 4 hebben gespeeld en, als we het ongewenste windtunnelgeluid negeren, is het resultaat niets dan verbluffend.
Effecten van lichten, deeltjes, met de hallucinerende scherptediepte die hier wordt voorgesteld, zijn moeilijk te vinden. En als het ons soms lukt om de overgangen tussen verre modellen en nabijgelegen texturen te beschadigen, of dat we een lichte daling van de framerate zullen opmerken als er veel mensen op het scherm zijn, dat is alles. wat een fout zal vinden.
Het werk dat is gedaan aan de esthetiek van deze tweede aflevering van Red Dead is werkelijk verbluffend, en de resulterende wereld is adembenemend mooi. De minste rit te paard is een voorwendsel om in extase te raken over een omgeving die manische aandacht voor detail vertoont, in die mate dat alles volkomen natuurlijk lijkt.Het extreem grote wildgebied zal ons in staat stellen om heel verschillende plaatsen te bezoeken: met sneeuw bedekte bergen, bayou, grote grasvlaktes en andere steden in het midden van de industriële revolutie. En geen van deze plaatsen stelt teleur, vooral niet wanneer een klein lichteffect of het weer tussenbeide komt om een scène zo opvallend te maken dat je de controller moet neerleggen, alleen voor het plezier van de ogen.

Om deze visuele traktatie te begeleiden, heeft Rockstar niet beknibbeld op het geluidsgedeelte en levert hier een score die grenst aan perfectie. Nooit opdringerig, behalve voor ensceneringsbehoeften, de muziek begeleidt je constant, variërend naargelang de uren van de dag of de regio's om altijd in harmonie te zijn, en verlengt het werk aan de sfeer van het spel .
Deze zorg die aan het geluidsgedeelte wordt besteed, strekt zich duidelijk uit tot de alomtegenwoordige geluidseffecten, die een echt pluspunt geven aan elk moment van wandelen (en er zullen er veel zijn). De subtiele overgang van het gekletter van de hoeven van het paard tussen de platgeslagen aarde en de kasseien, het kraken van bomen in het bos, het gieren van een zwerm vogels die juichen voor je paard zijn allemaal prikkels die ons helpen binnen te komen deze wereld, en om haar geloofwaardig en realistisch te maken.
Let ook op het uitstekende werk dat is verricht aan de nasynchronisatie en hun integratie tijdens het spel.De cast van de personages is onberispelijk en we zullen vaak verrast zijn door de natuurlijkheid die naar voren komt uit de gesprekken tussen de personages.

Door de grenzen van het realisme maximaal te verleggen, geeft Rockstar ons hier de meest levende wereld die hij ooit heeft gecreëerd, en een van de mooiste die we ooit hebben gezien. Elk reismoment is een uitnodiging tot contemplatie, wat ons ertoe aanzet om ons af te vragen wat er rond de bocht van de volgende bocht is, wat er achter de volgende heuvel verborgen is. Een uitnodiging ook om niet te haasten, om de tijd te nemen om elk hoekje en gaatje te ontdekken, de kleinste geheimen die het bevat, om te luisteren naar de pratende bewoners.
Deze benadering, die het naturalisme in de literatuur benadert, is ongetwijfeld wat de kracht van Red Dead Redemption 2 maakt, en onmiskenbaar classificeert het in de categorie van geweldige videogame-ervaringen.Het is echter ongetwijfeld ook zijn grootste zwakte, want door te veel te willen om de kaart van het realisme te spelen, vergat Rockstar dat het in een spel soms ook nodig was om plezier te hebben.

Lood in de vleugel (en in de hersenen)

In het centrum van het creatieve proces aan de oorsprong van deze tweede aflevering van Red Dead Redemption verbergt een diep verlangen om een game te creëren waarin realisme voorop staat. Een lovenswaardige overweging, die ons een wereld geeft die met meesterschap wordt uitgevoerd, maar die aanleiding geeft tot een veel minder succesvolle gameplay.
Of het nu in zijn geschiedenis is of in het universum dat het biedt, dit spel legt ons een langzaam, bijna contemplatief ritme op, dat zeker sommige spelers zal frustreren die gewend zijn om hun spellen razendsnel op te nemen. Een sterk esthetisch vooroordeel dus, en volkomen begrijpelijk, dat hoe dan ook wordt omgezet zoals het is op het niveau van de gameplay, zelfs als dit betekent dat het onverteerbaar moet worden. Hoe interessant het ook is, het verhaal van Dutch and His Pals duurt lang om te beginnen, waarbij elke nieuwe missie zijn eigen kleine mechanica bevat.
Tijdens de eerste speeluren zullen we daarom leren dat onze dappere Arthur regelmatig moet eten om zijn kern van leven, uithoudingsvermogen of bullet time niet te legen. Hij moet zich ook kleden volgens de plaatsen die hij bezoekt op straffe van het ontvangen van straffen van de zogenaamde kernen, moet op zijn gewicht letten, zich scheren om goede mensen niet bang te maken, jagen om het moreel van het kamp in goede conditie te houden, vlakker en zijn paard borstelen zodat hij hem niet voor het minste roofdier uitzet, zijn wapens schoonmaken zodat ze niet aan efficiëntie verliezen, en een heleboel andere kleine dingen om te onthouden op straffe van tussen de vier eindigen eerste schermutseling die komt.
Deze opeenstapeling van regels en concepten, die bijdragen aan het creëren van deze realistische sfeer, vereist enige tijd om zich aan te passen. Ze maken ook deel uit van een proces van herhaling dat, als het de essentie is van het dagelijkse leven van onze held, snel pijnlijk wordt voor de speler die we zijn. Temeer omdat we, om eerlijk te zijn, na het verstrijken van de eerste uren van ontdekking tevreden zullen zijn om dezelfde outfit te behouden en een stuk gekookt vlees door te slikken om de stenen te herstellen, zonder dat de straffen geen significante invloed op de prestaties van ons personage.

Dit die-hard verlangen om realistische games binnen handbereik te brengen, is terug te vinden in elk deel van de gameplay, van reizen tot verkenning tot shootouts. Arthur is traag. Zeer langzaam. Of leeeeeeeeeeeeeeent.
Elke trip in de laarzen van onze cowboy doet ons begrijpen dat een normaal mens niet bij de minste gelegenheid als een gek rent. Zo erg zelfs dat we lange minuten zullen doorbrengen met onze voeten rond te slepen, vooral als, helaas, uw hond heeft besloten zijn nek dom ver van alle beschaving te breken, zonder de mogelijkheid om hem nieuw leven in te blazen (een ervaring die we niet doen wens iemand). Hetzelfde geldt voor verkenning. Zoals veel open werelden, is het mogelijk om veel gebouwen te bezoeken en ze te doorzoeken op sappige buit.
Verwacht echter niet dat je gewoon op een knop drukt om op magische wijze de inhoud van een kast op te zuigen. Hier moet je de kast openen, naar het object kijken dat je wilt nemen, het oppakken en vervolgens de kastlade openen om de inhoud ervan te bekijken. En dit voor elk meubelstuk. Zoveel om u te zeggen dat met Arthur's natuurlijke domheid het richten op een bepaald object soms bijzonder moeilijk kan blijken te zijn. Een detail kan zijn dat je tijd over hebt, maar dat wordt buitengewoon frustrerend als je eerlijke mensen hun bezittingen ontneemt met de rug naar hen toe, en ze kunnen ons op elk moment verrassen.
En hoe zit het met het feit dat het altijd nodig is om bij het afstappen te onthouden om de wapens die in je zadel zijn opgeborgen, mee te nemen, anders zul je merken dat je zeer berooid zult zijn als je een rivaliserende band moet sturen wiens we vallen het hol aan. En aangezien we het over de gevechten hebben, laten we snel het systeem van dekking oproepen dat heel snel in een nachtmerrie verandert, aangezien Arthur een zekere neiging heeft om zich aan de verkeerde kant van de bescherming te gaan verstoppen, waardoor hij zichzelf blootstelt aan vijandelijk vuur.

Omdat hij teveel wilde doen, heeft Rockstar zijn spel aanzienlijk verzwaard. En als realisme inderdaad aan de orde van de dag is, heeft deze manische aandacht voor detail een directe invloed op het plezier van het spel, zelfs zo ver dat het frustratie soms.De gameplay van Red Dead Redemption 2 zit boordevol mechanica die zich zonder rijm of reden op elkaar opstapelen, overtollige contextuele animaties, soms contra-intuïtief (er zijn drie verschillende sleutels om objecten op te pikken volgens hun aard), en de gameplay van Red Dead Redemption 2 is onnodig opgeblazen. . En zelfs als we ons na een paar uur spelen relatief comfortabel beginnen te voelen met de verschillende systemen en combinaties van toetsen, zal deze toename in realisme nog steeds een handicap zijn voor veel spelers.

Maar wat vinden we uiteindelijk van deze Red Dead 2?

Red Dead Redemption 2 is een geweldige game, het valt niet te ontkennen. Het is echter geen spel zonder gebreken, verre van dat. Zoals elk geweldig werk, heeft het scheuren en fouten die net zo belangrijk zijn als de flitsen en activa. Nogmaals, de scribouillards bij Rockstar geven ons een verhaal dat van begin tot eind onder de knie is, een ontgoocheld verhaal over de Amerikaanse droom, met een galerij met personages groter dan het leven, en met huilende waarheidsgetrouwe relaties.
Om dit grandioze fresco te verwelkomen, hebben de teams hard gewerkt (letterlijk als we de getuigenissen mogen geloven die opdoken na de release van de game) om een wereld te creëren zoals we die te zelden zien. Naast de ongelooflijke plastic schoonheid van de wereld waarin we opereren, is het de sfeer die uit de titel komt, bijna naturalistisch, die het meest markeert. Zo erg zelfs dat we vaak de tijd zullen nemen, afhankelijk van onze ritten, om de controller een paar ogenblikken neer te leggen om de weerspiegeling van de maan op een meer, een zonsopgang in het bos en honderd andere momenten te waarderen. even vluchtig als kostbaar.
Deze schoonheid, die ons te allen tijde aanvalt, net als de emoties die worden overgebracht door het verhaal dat ons hier wordt verteld, mag ons echter niet de problemen doen vergeten die de titel van Rockstar teisteren.
Om onze avonturen naast de Nederlandse band te begeleiden, zet de studio in op realisme. Altijd een realisme, dat we aantreffen in elke actie die we moeten ondernemen, ook de eenvoudigste. Zo erg zelfs dat, laten we niet bang zijn voor woorden, het soms pijnlijk, pijnlijk of zelfs frustrerend blijkt te zijn. Deze obsessie met realisme, die zich vertaalt in een hele reeks duistere mechanica die over elkaar heen worden gelegd, ondermijnt vaak het plezier dat we beleven aan het evolueren in deze wereld vol leven.
In een tijd waarin de meeste grote producties er alles aan doen om ons de best verteerbare en snelst mogelijke game-ervaring te bieden, zelfs als dit betekent dat we smakeloos zijn, lijkt Rockstar het tegenovergestelde te hebben genomen door ons uit te nodigen om de tijd, soms zelfs uitstortend in de kaalheid en pijn. Maakt dat deze tweede Red Dead Redemption een slecht spel? Absoluut niet. Zoals elk groot werk, moet Red Dead 2 worden verdiend, en we kunnen je niet aanmoedigen om zijn zwakheden te negeren, want daarachter schuilt een wonder dat alleen vraagt om ontdekt te worden in zijn geheel.