Dereferentie, verwijdering ... We bekijken het recht om vergeten te worden

Het internet is niet meer en niet minder dan een enorme database. Die van ons, die van u, die van uw dierbaren … Als de meeste anoniem worden bewaard, kan het echter gebeuren dat storende gegevens uit het verleden op het verkeerde moment weer naar boven komen. Een simpele foto die op een sociaal netwerk is geplaatst of een opmerking die enkele jaren geleden op een site is geplaatst, kan bovenaan een zoekmachine terechtkomen. Het concept van het recht om te worden vergeten maakt het mogelijk om dit soort teleurstellingen te overwinnen om de privacy van internetgebruikers te beschermen.
Het recht om te worden vergeten is niet alleen bedoeld voor internet. We praten er bijvoorbeeld over op het gebied van gezondheid, in het bijzonder voor ex-kankerpatiënten. In dit bestand zullen we ons echter concentreren op de computerversie van dit recht, ook welrecht op digitale vergetelheid .

Geschiedenis van het recht om te worden vergeten

In de meeste landen over de hele wereld is het beschermen van uw privacy een prioriteit. Al in de jaren tachtig begonnen wetten te verschijnen om gebruikersgegevens te beschermen. Een bedrijf (of een instelling) heeft dus niet het recht om persoonsgegevens langer te bewaren dan nodig is voor de verwerking ervan. In Europa legt Richtlijn 95/46 / EG de basis voor de bescherming van persoonsgegevens binnen de Europese Unie. Deze richtlijn, gemoderniseerd in 2016, wordt vervangen door de Algemene Verordening Gegevensbescherming (RGPD) die op 25 mei 2018 van kracht wordt.
Lees ook:
Data Privacy Day: maar wat is gegevensbescherming eigenlijk?

In Frankrijk garandeert de wet n ° 78-17 van 6 januari 1978 met betrekking tot gegevensverwerking, bestanden en vrijheden gebruikers dat hun gegevens niet langer dan nodig worden bewaard door de verschillende organisaties of websites van het land. In 2009 lanceerde Nathalie Kosciusko-Morizet - toenmalig staatssecretaris belast met Prospective en Ontwikkeling van de digitale economie - een campagne om het recht op digitale vergetelheid te promoten .
In 2010 zullen er twee charters verschijnen: één is gericht op gerichte advertenties en de andere op samenwerkingssites en op zoekmachines. Opgemerkt moet worden dat Google en Facebook weigerden deze charters te ondertekenen, evenals de CNIL .

Rechtshandhaving buiten de EU

Als de Europese Unie erg streng is op het gebied van privacy , hoe zit het dan met het gebruik van diensten buiten de grenzen van de EU? De zaak deed zich voor in Spanje in 2010. Een gebruiker viel Google aan en vroeg hem links naar oude krantenartikelen te verwijderen waarin zijn naam werd genoemd.

Google antwoordde toen dat het Europese recht niet op haar van toepassing was, aangezien het hoofdkantoor is gevestigd in de VS, in Californië. Na vier jaar proces zal het Hof van Justitie van de Europese Unie uitspraak doen in het voordeel van de eiser. Als zoekmachineWordt Google feitelijk als verantwoordelijk beschouwd voor de inhoud die het weergeeft. Bovendien heeft het Amerikaanse bedrijf, hoewel het hoofdkantoor in de VS is gevestigd, dochterondernemingen in Europa, waaronder een in Spanje. Daarom is in dit geval het Europese recht van toepassing.
Naar aanleiding van dit vonnis plaatste de Amerikaanse gigant op 31 mei 2014 een aanvraagformulier voor schrapping van de lijst online. Het werd maar liefst 12.000 keer gebruikt op de dag dat het online ging! Franse burgers eisten vooral hun recht om te worden vergeten , en dienden meer dan 17.500 verzoeken in gedurende de twee maanden die volgden op de verzending van het formulier. Andere Amerikaanse sites zijn sindsdien uitgelijnd.
Maar wat als uw persoonlijke gegevensworden uitgezonden op een site die niet in Europa aanwezig is? Helaas zijn uw persoonlijke gegevens in dit geval onderworpen aan de wet van het land dat de site host …

Maar wat is dan het recht om te worden vergeten?

Het recht om te worden vergeten is bovenal een concept. Het stelt elke internetgebruiker in staat om het wissen van oude gegevens die hen zouden kunnen schaden, te verzoeken . Er zijn in feite twee soorten verwijdering van oude gegevens:

• Wissen
• Uit de lijst verwijderen

De eerste bestaat erin de eigenaar van een site te vragen wat het ook is om uw foto's, teksten of andere oude gegevens van de ondersteuning te wissen.
De dereferentie is ondertussen om de eigenaar van een zoekmachine te vragen om enkele traceerresultaten op zoekopdrachten uit te sluiten. Een eenvoudig voorbeeld: uw voor- en achternaam bij het zoeken op Google of Bing. In het geval van schrapping, zal een bericht aan andere gebruikers van de engine aangeven dat bepaalde resultaten ontbreken in overeenstemming met de wet. De CNIL-website biedt waardevolle informatie over procedures voor het schrappen van de lijst.

Wees voorzichtig, het is belangrijk om onderscheid te maken tussen verwijderen en dereferentie. Zelfs als een zoekmachine uw voor- en achternaam deindexeert, verhindert niets dat uw gegevens worden gevonden totdat ze worden verwijderd van de site waarop ze zich bevinden. Een oude foto van u is nog steeds zichtbaar op Facebook, zelfs als u Google vraagt ​​om geen resultaten met uw naam weer te geven!
In Frankrijk geldt een wettelijke termijn van twee maanden die in acht moet worden genomen bij het verzoeken om verwijdering. Daarna is het mogelijk om de CNIL in te voeren als de eigenaar van de overtredende site weigert te reageren of de betreffende gegevens te verwijderen.

Hoe een verzoek tot verwijdering of verwijdering van de lijst indienen?

Of u nu een particulier of een bedrijf bent, u kunt een verzoek indienen om gegevens te wissen vanaf elke site die in de EU wordt gehost. De wet garandeert uw bescherming in geval van niet-naleving van haar regels.
Om het wissen van uw persoonlijke gegevens in te stellen , hoeft u daarom alleen maar contact op te nemen met de beheerder van de betreffende site. Een verzoek per e-mail of per handgeschreven brief is voldoende, zelfs als u wordt gevraagd om uw identiteit te rechtvaardigen. Een noodzakelijke maatregel om te voorkomen dat de slimmeriken vragen om alles en nog wat te wissen.

In het geval van een verwijdering uit de lijst, bieden de meeste zoekmachines hun gebruikers specifieke formulieren. Ze staan ​​vermeld op de CNIL-website, maar dit zijn de belangrijkste:

• Google
• Bing
• Yahoo!

Een verzoek tot schrapping zal niet noodzakelijkerwijs een gunstig antwoord van de betreffende zoekmachine opleveren. Als dit laatste als misbruik wordt beschouwd, kan het worden geweigerd. Als je denkt dat je gelijk hebt, hoef je alleen maar de CNIL te grijpen die zal beslissen.

Enkele nuttige links

Voordat u tot de conclusie komt, zijn hier enkele links die u kunt gebruiken bij het wissen of verwijderen van de lijst:

• De officiële website van de CNIL, gevuld met nuttige adviezen over de wet
• Legifrance, de site die alle teksten van de in Frankrijk geldende wetgeving samenbrengt
• De officiële website van de Europese Commissie

Gevolgtrekking

We zijn aan het einde van dit dossier gekomen en hopen dat het u heeft kunnen informeren over de belangrijkste aspecten van het recht om te worden vergeten . Zoals u kunt zien, is dit recht belangrijk om persoonlijke gegevens te beschermen, vooral in onze tijd waarin internet heerst.
Hoewel geen enkele wet de term "recht om te worden vergeten" duidelijk gebruikt, lokt dit concept al jaren reacties uit van alle kanten. Sommigen zien het als een essentieel aspect van het digitale leven, anderen zien het als een belemmering voor de vrijheid van meningsuiting.
Ons doel is niet om het hier te bespreken, maar we wachten nog steeds op uw mening hierover in de commentaren!