The-HiTech.net neemt je mee achter de schermen bij het maken van een wetenschappelijk artikel. De oefening, scherp en technisch, ligt aan de basis van nieuwe eeuwigdurende kennis. Volg met ons het proces van wetenschappelijke publicatie van het eerste idee tot de publicatie, inclusief de analyse van de resultaten, de methodologie of een eventuele vertaling.
De wetenschappelijke publicatie heeft een vleugje adel waarvan het 'grote publiek' zich misschien niet altijd bewust is. Naast het produceren van nieuwe kennis op een specifiek gebied, is degene die Marin Dacos, oprichter van het Revues.org-platform (nu OpenEdition Journals) liefkozend 'saaie literatuur' noemt, ook bedoeld om het publiek te informeren.
In dit artikel zullen we de woorden rapporteren van twee experts op het gebied van wetenschappelijke publicatie: die van Marc Bassoni , hoofddocent, bevoegd om onderzoek te leiden (HDR), onderzoeker aan het Mediterranean Institute of Sciences of '' Informatie en communicatie (Univ. De Toulon / AMU) en opleidingsdirecteur aan de Aix-Marseille School of Journalism and Communication (EJCAM / AMU), en die van Philippe Bidaud , wetenschappelijk directeur bij ONERA (het National Office for Aerospace Studies and Research), doctor in de robotica en professor aan de Pierre and Marie Curie University in Parijs.
Deze centrale vragen moet je jezelf stellen voordat je de redactie aanvalt
Voordat u begint, is het natuurlijk noodzakelijk om een plan op te stellen. Een goede structuur stelt de lezer in staat de redenering van de auteur van het bericht te begrijpen. Wetenschappelijke publicatie is gebaseerd op een hypothese, die gebaseerd kan zijn op reeds bestaand werk en andere informatie, en levert resultaten op die nieuwe kennis inbrengen . Het is duidelijk dat de resultaten die in het artikel worden beschreven, de oorspronkelijke hypothese volledig kunnen weerleggen.De keuze van het tijdschrift, de site of de instelling waarvoor het artikel bedoeld is, is ook fundamenteel. We zullen heel logisch een tijdschrift kiezen waarvan de redactielijn dicht bij zijn onderzoeksgebied ligt.
Wie kan een wetenschappelijke publicatie schrijven?
Marc Bassoni: "Wetenschappelijke publicaties vallen onder de verantwoordelijkheid van onderzoekers en docent-onderzoekers die zijn opgeleid in" wetenschappelijke productie ". Een wetenschappelijke publicatie is namelijk geen publicatie zoals de andere, of onder andere … Ze voldoet aan strenge eisen. Het is onderworpen aan een deskundigheidsproces. Het is over het algemeen gericht tot de gemeenschap van "peers".
Philippe Bidaud: “Dit zijn mensen die een bijzondere inspanning hebben geleverd om deze kennis te produceren, die geacht wordt verder te gaan dan de staat van kennis. In publicaties is een eis gesteld om te weten hoe te wijzen op de verschillen tussen het object van de publicatie en het object van kennis. Dit is werk dat alleen kan worden gedaan door mensen met een goed specialisatieniveau, onderzoekers wiens studieniveau begint bij Bac +5 en gaat naar Bac +8. Een essentiële functie van wat wetenschappelijke productie is: het is de evaluatie van mensen. Kwaliteit wordt beoordeeld aan de hand van de impact die de publicatie kan hebben op het lezerspubliek ”.
Tegen wie is ze aan het praten ?
Marc Bassoni: "De wetenschappelijke publicatie is gericht op de" geleerde gemeenschap ". Het vindt plaats in een tijdschrift dat erdoor wordt geïdentificeerd en herkend. Elk vakgebied heeft dus zijn "bundel" van erkende tijdschriften waarin het noodzakelijk is om te publiceren - onder andere om de onderzoekscarrière vooruit te helpen ".
Philippe Bidaud : “Er zijn publicaties die speciaal voor kranten of tijdschriften zijn gemaakt, met specialisatieniveaus die kunnen worden gevarieerd, maar die gericht zijn op een extreem smal spectrum van een paar duizend mensen over de hele wereld. . En dan zijn er publicaties waarin de vragen naar het grote publiek worden gericht ”.
Na het schrijven van het artikel, zal de auteur meestal een paar dagen nodig hebben om ervoor te zorgen dat er consistentie is tussen de resultaten en het bericht, waarbij hij de nauwkeurigheid van de cijfers en berekeningen controleert, de logica intellectuele ontwikkeling en de conformiteit van bibliografische referenties. Wetenschappelijke artikelen worden
vóór publicatie onder de loep genomen door recensenten , specialisten op het gebied waarop het artikel betrekking heeft.
Wie zijn de mensen die wetenschappelijke artikelen beoordelen en proeflezen vóór publicatie?
Marc Bassoni : “De redacteuren, of proeflezers, worden opgeroepen door de redactie. Ze zijn "peers" onder de "peers" -specialisten op het gebied dat wordt bestreken, of het onderwerp dat in de publicatie wordt behandeld.De beoordeelde artikelen zijn anoniem ”.
Philippe Bidaud : “Het evaluatieproces is gebaseerd op het gebruik van peers. Er zijn schandalen geweest over peer review, die zijn fouten heeft gehad … Er is soms een bepaald corporatisme, een bepaald cliëntelisme. Afhankelijk van de school waren de papieren min of meer geslaagd. Vervolgens worden er doorgaans tussen de twee en drie beoordelaars gevraagd om dezelfde wetenschappelijke publicatie te beoordelen. Er zijn gebieden waarop u gemakkelijker publiceert dan andere. In de biologiesector, waar data wordt geëxploiteerd, publiceert het overdreven veel. Een dataset levert een publicatie op, je hoeft er alleen maar op te reageren. Voor wiskunde is het moeilijker ”.
Nog een belangrijk detail: de vertaling. Om een relatieve echo aan de publicatie te geven, is het vaak noodzakelijk dat deze in het Engels wordt vertaald. De taal van Shakespeare zal de publicatie van de auteur wat meer benadrukken . De vriend, persoon of bedrijf die verantwoordelijk is voor het vertalen van de publicatie, moet het risico van verkeerde interpretatie in de Engelse versie minimaliseren. Want tenzij u volledig tweetalig bent, kunnen enkele fijnere punten van een vreemde taal ons ontsnappen. Het "vindingrijke systeem" stelt echter al snel grenzen. Voor een onberispelijke vertaling, die ook het werk van de revisor zal vergemakkelijken, blijft een beroep op een professionele instantie zoals Global Voices essentieel.
Bij wie kunnen we terecht om ons werk te laten vertalen?
Marc Bassoni: “Twee paden zijn mogelijk. Het gebruik van freelancers of particuliere gespecialiseerde vertaalboxen, sommige zijn erkend en hebben echte competentie. Of het ‘genadige’ beroep op een anglicistische collega die een ‘ruw’ (ruw gesneden) papier kan herlezen en een elegantere opmaak kan voorstellen. Persoonlijk is het deze route die ik heb gebruikt toen ik in het Engels moest publiceren ”.
Philippe Bidaud: “Je moet een tekst maken op een correct niveau Engels. Als je verder wilt gaan dan je eigen Engelse kwaliteiten die gegarandeerd worden door de initiële opleiding van onderzoekers, dan moet je een beroep doen op een gespecialiseerde vertaler. Maar om het vandaag de dag beter te doen dan Google, heb je goede mensen nodig. De beste oplossing is een tweetalig persoon. De praktijk is om zelf het niveau van het Engels te verzekeren. Als je CNRS-onderzoeker bent, wat ik jarenlang heb gedaan, heb je niet de tijd om voor een vertaler te betalen. Als je slecht bent in Engels, zal de krant onbegrijpelijk zijn en zal de selectie erachter lijden ”.
