Huawei Freebuds 3i-test: het ANC van de groten, de autonomie van de klonen

Inhoudsopgave

Productie in continuïteit
Bijna perfect comfort
Regressie zonder zwaartekracht
Controles, de eerste misstap
Een applicatie, bij gebrek aan iets beters
Actieve en effectieve isolatie
Een goed begrensde autonomie
Balans en dynamiek
De mening van The-HiTech.net over Huawei Freebuds 3i

Het is een paar jaar geleden dat Huawei en Honor de veelbelovende True Wireless-sector betraden. Zonder dat het een mislukking was, hadden hun verschillende modellen niet de mate van uitmuntendheid die het merk biedt op het gebied van smartphones. Bijna anekdotisch Freebuds 1, Freebuds 2 als betaalbare en degelijke klonen van Airdpods 1-2, en Freebuds 3 bijna net zo goed als Airpods, maar met grote onvervulde beloften. De Freebuds 3i profileert zichzelf niet als revolutionaire hoofdtelefoons, maar als succesvolle, betaalbare true wireless met een eindelijk overtuigend actief ruisonderdrukkingssysteem.

Productie in continuïteit

We gaan niet zo ver om te zeggen dat er een Huawei-pootje in de True Wireless zit, maar de fabrikant is trouw aan zijn gedragslijn, en dat vanuit de oplaadbox. Niet extreem compact, maar discreet genoeg voor de meeste zakken, deze doos doet qua plastic erg denken aan die van Airpods. Dezelfde dichtheid en hetzelfde glanzende uiterlijk, en daarom dezelfde potentiële accentuering van strepen. Hoe dan ook, de afwerking is redelijk goed, dit geeft dit niet al te lichte aspect. Deze observatie is te vinden op een vrij karakteristiek punt: de scharnieren, perfect flexibel en zonder speling.

De omschakeling van inductieladen voor Freebuds 3 naar een simpele USB-C aansluiting, een stekker die nog niet volledig geïmplementeerd is op modellen in deze prijsklasse. Ten slotte kan een kleine diode aan de voorkant het laadniveau weergeven op basis van zijn kleur (groen, oranje, rood) en overschakelen naar de koppelingsmodus.

De koptelefoon is van hetzelfde vat, met een afwerking die waarschijnlijk niet op het niveau van een Momentum True Wireless ligt, maar blijft wel heel serieus en wederom heel Apple in het idee. Een plastic met een goede stijfheid, compact en zonder enige speling.Het ontwerp van de hengel doet noodzakelijkerwijs denken aan zijn concurrent, maar het merk valt enigszins op dankzij zijn meer hoekige benadering, best aangenaam in de hand.

Bijna perfect comfort

Net als koptelefoons zoals de Jabra 75T en 65T, zet de Freebuds 3i in op een extreem korte canule (plastic staaf), gewoon daar om de siliconen tips (4 maten) op te nemen en niet echt in de gehoorgang.

Dit resulteert in een hoofdtelefoon die zowel minimaal opdringerig als perfect stabiel is. Het is niet nodig om de oordopjes te ver in het oor te schroeven of te worstelen met een canule die eruit springt bij de minste beweging van de kaak, maar de juiste keuze van oordopjes en plaatsing zal ongetwijfeld een enorm verschil maken bij het luisteren. . We hebben het hier echter niet over een sportmodel, aangezien er geen IP-certificering wordt aangekondigd. Een beetje jammer voor een product rond de 100 euro. In de praktijk wil dit, een beetje zoals Airpods, niet zeggen dat ze minder goed bestand zijn tegen opspattend water dan andere.

Regressie zonder zwaartekracht

We kunnen Huawei niet vragen om connectiviteit te missen, vooral omdat het merk elektronica van A tot Z beheerst. Inderdaad geen probleem tijdens gebruik, het signaal is altijd perfect stabiel. Het bereik van de Freebuds 3i is ongeveer 10-12 in het open veld voordat het geluid begint over te slaan.
Om te koppelen, moet je helaas door de kleine knop op de doos gaan (geen koppelingsprofiel wordt automatisch gestart) of gewoon een smartphone gebruiken onder EMUI 10 (Huawei / Honor), waardoor je snel kunt koppelen op de manier van Airpods of van Google Fast Pair.
In alle gevallen is aansluiting / heraansluiting een van de sterke punten van het product, met absoluut onmiddellijke ontsteking. Geen bug tijdens onze test, en toch is de Pixel 3 XL (een van de gebruikte toestellen) niet de meest ontwikkelde smartphone op dit niveau.

De ervaring is bijna perfect, vooral omdat de verbinding van het snuffeltype is en niet als een master-slave, elke oortelefoon kan onafhankelijk worden gebruikt. Alleen het multipoint ontbreekt, een functie die nog steeds zeldzaam is, zelfs niet bestaat onder de 100 euro, waardoor hij volledig zou kunnen opvallen.
Voor liefhebbers van hoogwaardige codecs, een term die altijd een beetje twijfelachtig is in Bluetooth, zal het nodig zijn om tevreden te zijn met SBC, AAC en de gepatenteerde codec LHDC. Het merk vernieuwt zijn semi-grap niet, dat was de BT-UHD met freebuds 3, namelijk een soort zeer gemodificeerd Bluetooth-protocol en theoretisch maximaal 2,3 mbs bitrate toestaan (tegen ongeveer 1,4 met de Bluetooth Classic). Een ietwat nutteloos protocol, maar vooral nooit echt geïmplementeerd. Alleen de beloften van de Kirin A1-chip en de mogelijkheden om het linker- en rechterkanaal afzonderlijk te verzenden waren van potentieel belang.

Voor de LHDC, verkocht als het Huawei-equivalent van Sony's LDAC, hebben we hier recht op een kleine marketingtruc. Omdat de True Wireless in de praktijk bijna niet in staat is om een "HD" -snelheid aan te houden (gebrek aan voldoende zend- / ontvangstvermogen), vinden we een LHDC afgetopt op 300 kbs, een waarde die met name wordt geverifieerd voor de autonomie, ongeveer vergelijkbaar dan met SBC- en AAC-codecs.

Controles, de eerste misstap

Tot nu toe was alles in orde, alles verliep in ieder geval vlekkeloos, de bediening wordt een van de zwarte vlekken van de Huawei Freebuds 3i.

Alles is gebaseerd op het principe van aanraakzone op de achterkant van de twee koptelefoons (niet op de steel). Helaas geeft deze zone slechts toegang tot twee soorten commando's: lang drukken of dubbeltikken. Maar bovenal is het lang indrukken bijzonder onnauwkeurig, je moet het vaak twee keer doen. Het is duidelijk dat een systeem van één, twee en drie stappen eenvoudiger zou zijn geweest dan dit slecht in elkaar gezet.

Een applicatie, bij gebrek aan iets beters

Zeggen dat de Huawei Life-applicatie nutteloos is, zou overdreven zijn, maar we kunnen het gebrek aan extra functies betreuren, bijvoorbeeld een equalizer. Huawei Life maakt het mogelijk om de eerste koppeling te vereenvoudigen en alle koptelefoons van de gebruiker te centraliseren.

Zodra de hoofdtelefoon is aangesloten, geeft het hoofdtabblad het batterijniveau (nauwkeurig tot 5%) van elk oortje en de doos weer, een redelijk nuttige toevoeging, Android toont alleen een algemeen percentage (tot binnen 10%) en iets minder nauwkeurig, gemiddeld over de twee koptelefoons.
Buiten de applicatie kan de box het batterijniveau aangeven met behulp van twee diodes. De eerste, aan de buitenkant, geeft het niveau van de behuizing aan. De tweede, van binnen, die van de koptelefoon. Beide krijgen een groene, oranje of rode tint, afhankelijk van het percentage, wetende dat rood een kritiek niveau aanduidt (minder dan 25%).

Huawei Life maakt het ook mogelijk om firmware-updates uit te voeren, ook weer op een te eenvoudige manier. Ten slotte is het mogelijk om de functie te definiëren die wordt geactiveerd door de twee mogelijke manipulaties door oortelefoons. Voor de lange druk flirten we met onzin, want het is mogelijk om te kiezen tussen de ruisonderdrukkingsmodus en … niets. Voor de dubbele tik is alles een beetje strakker: pauze / afspelen, volgende track, vorige track, spraakassistent. We kunnen bijvoorbeeld een klassieke play / pauze achterlaten voor een dubbele tik op de rechteroortelefoon en een oproep naar de assistent voor de linkeroortelefoon. Geen volumeregeling dus.

Actieve en effectieve isolatie

Vrij dicht bij de Airpods Pro op de virtuele afwezigheid van canule en daarom op de topologie meer semi-intra dan intra, brengen de Huawei Freebuds 3i dezelfde dualiteit van isolatie naar voren, het lijkt zelfs enigszins geaccentueerd.
Enerzijds overtreft actieve isolatie onze verwachtingen, en laat het zeker zien dat 2020 het jaar is van zijn volwassenheid op True Wireless. Voor 100 euro bieden de Freebuds 3i ons een koptelefoon die kan concurreren met de Airpods pro. Deze laatste behouden de leiding in een paar situaties, meestal tussen 100 Hz en 1 kHz (bijvoorbeeld zang en tikken op toetsenborden), terwijl ze in sommige situaties reactiever zijn, maar lopen een beetje achter voor de meest ernstige geluiden, het spinnen van motoren , enzovoort …

Laten we het maar meteen zeggen, de kleine revolutie die de Sony WF-1000Xm3 was toen ze werden uitgebracht staan niet eens meer op het podium, wetende dat de Panasonic RZ-S500W, Airpods Pro en dus de Freebuds 3i beter zijn voor basgeluiden , de karakteristieke geluiden van wat men verwacht van actieve isolatie (hoewel dat niet alles is).
Maar de Freebuds 3i blijven semi-intra, en het begint met een vreemdheid rond 1 kHz. Deze frequentie is meestal de frequentie waarbij moderne ANC's stoppen en alleen passieve isolatie werkt. Deze passieve isolatie bestond voorheen volledig niet, maar de frequenties rond 1 kHz worden absoluut niet verzwakt. U kunt in de buurt van een bouwplaats passeren, niet gestoord door het zeer harde geluid van de motoren, maar gewoon door de explosie van een luchtcompressor of het mondstuk van een stofzuiger.
Eenmaal echt tot in de hoge tonen, is het resultaat al beter, maar blijft het in wat de topologie suggereerde, goed, maar niet zozeer dat het de wereld afsnijdt. Een genre dat aansluit bij dat van de Airpods Pro, redelijk vergelijkbaar, waarbij de keuze vooral die van comfort is.

Ook bij windmanagement kunnen we een valkuil herkennen, aangezien de microfoons van de Freebuds 3i vrij snel gestoord worden door kleine windstoten.
De handsfree kwaliteit is absoluut correct. De frequentierespons van de microfoon is in de hoge tonen iets uitgebreider dan gemiddeld, het geluid is in ieder geval vrij helder en niet gedempt. We hebben al een betere precisie gezien, maar de kwaliteit blijft redelijk, zelfs in een lawaaierige omgeving, hoewel de koptelefoon een beetje moeite heeft met het wissen van ongewenste ruis.
Ten slotte slaat het merk helaas de Ambient / Hearthrough-modus over, waardoor passieve isolatie kan worden gecompenseerd. EDIT: Na de recente 1.9.1.135-update is een dergelijke functie eindelijk beschikbaar, genaamd Perception in de fr-app en Awareness in de koptelefoon. Na een buitentest en enkele metingen kunnen we vanuit dit oogpunt spreken van een redelijk effectief model. Een semi-intra-topologie is altijd comfortabeler dan intra-omdat de passieve isolatie minder de midden- en hoge frequenties uitwist, maar de Huawei doet het zelfs met dit punt erg goed. Het is duidelijk dat de Airpods Pro het hoofd houden, door de hoge frequenties beter weer te geven, wat een betere lokalisatie van de geluiden geeft en een transcriptie gewoon natuurlijker en duidelijker. Maar,als de Freebuds 3i wat gedempt klinken, blijven ze in wat beter wordt gedaan, met name wat betreft hun precieze dosering van frequenties, is het gebruik van de modus perfect geldig. We hebben hier niet het soort permanente turbine / windtunneleffect van veel van onze concurrenten.

Een goed begrensde autonomie

Huawei kondigde de kleur aan, met 3 uur 30 autonomie zonder ANC, een cijfer dat duidelijk niet langer in de normen van 2020 zit, behalve tussen de zeer vele Airpods-klonen en enkele specifieke oplossingen omdat meer audiofielen (wat niet excuseer niet alles) zoals de KZ S1.
In de praktijk geeft dit ons met de verschillende parameters (volume altijd rond de 60%):

ANC ingeschakeld, AAC-codec op Android: 2 uur 34
ANC ingeschakeld, AAC Codec onder iOS (ipad): 2 uur 45
ANC ingeschakeld, LHDC-codec op een Fiio M15 (Android 7.0): 2 uur 28
ANC uitgeschakeld, AAC-codec op Android: 3:30
ANC uit, AAC-codec op iOS (iPad): 3:40

De doos zou 3 extra vullingen moeten bevatten. In de praktijk zitten we meer in de 2 en een half keer opladen, vooral omdat aan het einde van de levensduur de doos de koptelefoon niet gelijk lijkt op te laden, de ene arriveert op 70% terwijl de andere op 45 blijft of 50%. Merk ook op dat de twee koptelefoons niet noodzakelijk tegelijkertijd worden uitgeschakeld, de ene kan de andere ongeveer 5 minuten overleven (het ANC is in alle gevallen gedeactiveerd). We zijn in totaal tussen 8.45 uur en 12.00 uur afhankelijk van de instellingen.
Het duurt slechts 30 minuten om de hoofdtelefoon volledig op te laden, wat een groot aantal is, en het duurt ongeveer 1 uur en 30 minuten om 100% te bereiken.
Als in 2:30 en 3:30 geen schande is, zijn we ver verwijderd van de norm, zelfs op koptelefoons zonder ANC. Equivalente prijsmodellen zoals Creative Outlier Air en Cambridge Melomania 1 bereiken respectievelijk 7.30 en 6.15 uur. Langere sessies, maar ook langere batterijcycli, en dus een betere theoretische levensduur.

Balans en dynamiek

Nog in de kinderschoenen in deze sector, maar groot genoeg om over een paar jaar in te halen, ontwikkelt Huawei met de Freebuds 3i een product dat niet concurreert met de Airpods Pro, maar absoluut niet belachelijk is. De Freebuds 3i zijn grotendeels misplaatst in het bereik van $ 100 - $ 150, en zullen het meeste publiek aanspreken vanwege de juiste mix van balans, detail en dynamiek.

Zonder ANC is het lage-middenbereik bijzonder gebalanceerd en van goede kwaliteit. Er is een zekere reactiviteit en een goede reinheid onderaan het spectrum. Bovenal geen frequentie die niet overgaat op anderen. De hoge tonen vertrekken op een iets meer onderscheidende benadering, maar zonder te agressief te worden. Luisteren is vrij duidelijk en zal ongetwijfeld een beetje te fel lijken voor degenen die alleen gewend zijn aan nomadische koptelefoons (van nature bassy en rond).
Toch is de impact van de bas er, echt schoon. Het merk behoudt wat zijn kracht op de Freebuds 3 heeft gemaakt door het recept duidelijk te verfijnen. Niet genoeg om qua gemak of het detailniveau van de Momentum True Wireless 2 te evenaren met de pro Airpods, maar de weergave in de lage frequenties blijft schoner en gedetailleerder dan op de Outlier Air of de Melomania 1. De laatste twee hebben de neiging om meer (te veel?) te doen in het register, ook al betekent dat overlopen, maar het geeft ook een voller geluid, soms prettiger, zo niet technischer.
Met ANC legt luisteren een beetje de nadruk op de bas, terwijl de lage en middentonen een beetje worden verlaagd. De print is tegelijk wat dynamischer en scherper, vermoedelijk om een groter publiek aan te spreken. Over het algemeen is de weddenschap succesvol aangezien de Freebuds 3i iets meer sloeg zonder aan details te verliezen. Voor de rest blijft het geluidsrapport hetzelfde als zonder ANC.

Door overmatige ijver of simpelweg vanwege de technische kwaliteit van de spreker blijft de hoge tonen het zwakke punt. Hun technische kwaliteit had hoger kunnen zijn. Het moet gezegd dat bijna geen enkel merk een goed resultaat heeft weten neer te zetten onder de 100 euro.
Kortom, een goede weergave vrij veelzijdig en technisch, die zelfs wat verfijnd zou zijn in de hoge tonen.

De mening van The-HiTech.net over Huawei Freebuds 3i

Zou dit niet het model van volwassenheid zijn voor Huawei? Na willekeurige eerste twee iteraties en een derde door teveel te beloven, slaagt de Freebuds 3i erin om de eerste True Wireless onder de 100 euro te worden met overtuigende actieve ruisonderdrukking, en zelfs goed op het niveau van de besten. Voor deze prijs vinden we onvermijdelijk enkele concessies, te beginnen met een autonomie die ver onder het gemiddelde ligt. Niet de ultieme True Wireless, maar een betaalbare en efficiënte instap in de wereld van actieve ruisonderdrukking.