Godfall-test: en Olympus is bevallen van een muis!

Onthoud dat in december vorig jaar de uitreiking van de Game Awards de eerste trailer onthulde van een zekere Godfall die bij deze gelegenheid ook de eer had om als eerste te worden aangekondigd in de catalogus van de toekomstige PS5. . Een kwartier glorie tegen de hoge prijs die moest worden betaald voor het kleine team van minder dan 80 mensen van Counterplay Games dat een heilige verantwoordelijkheid moest dragen, vooral omdat de game in de lanceringsopstelling van de console verschijnt voor de pijnlijke prijs van 80 euro. We maken het kort: de rekeningen zijn niet goed.

Counterplay Games is een piepjonge onafhankelijke studio waaraan we de vriendelijke Duelyst te danken hebben, die vier jaar geleden werd uitgebracht. Voor zijn tweede prestatie heeft het kleine Californische team, nu gesteund door Gearbox Publishing, ervoor gekozen om een ​​geheel nieuwe richting te verkennen. Godfall wordt gepresenteerd als een loot slasher, met andere woorden een hack'n'slash van een derde persoon doordrenkt met buit om verzameld te worden uit de nog hete lijken van zijn tegenstanders en zo grondig te spelen op de hebzucht van de speler naar meer uitrusting. naast de tip. Op papier was het programma van de festiviteiten dus voldoende om de aanhangers van het "grobillisme" te laten kwijlen, maar in werkelijkheid is Godfall even opzichtig van vorm als gierig van inhoud. Toelichtingen.

Jean-Rajoute en Jean-Fais-Trop zitten op een boot

Op de schaal van "heb je me gezien" klimt Godfall gemakkelijk naar het niveau van een concentratie van liefhebbers van bolidage. Vanaf de eerste momenten van spelen pronkt Counterplay Games met zijn waanzin voor grootsheid als een winnaar bij de Euromillions voor zijn eerste nacht op Ibiza. Een beetje alsof de studio nieuwe kopers van PS5 en eigenaars van high-end pc's had willen geruststellen over hun investering: "ja, je machine heeft het in zijn buik, kijk eens wat we ermee kunnen doen" lijkt te betekenen de studio. Het is eenvoudig, uit het hoofd: we hadden nog nooit een game gezien die zo opzichtig en trots was op zijn grote bronnen. En ga je gang en ik maak de weg voor je vrij met goudstaven, die ik je verblind met meerdere lichtbronnen, die ik bij elke explosie budget voor een laatste boeket van 14 juli.

En er is een overvloed aan explosies. Je kunt niet de minste menigte doden zonder besproeid te worden met deeltjes van alle kleuren. Dus ja, visueel moeten we erkennen dat het spel het oplegt. Het valt niet te ontkennen, we nemen de volle ogen. Maar het is te veel, veel te veel. De titel draagt ​​bij aan de walging en een consult met de oogarts is misschien niet uitgesloten voor degenen die hun investering graag willen terugverdienen. Het is natuurlijk een kwestie van (slechte) smaak, en het kan sommigen aanspreken, maar het veroorzaakt wat leesbaarheidsproblemen in het hart van de actie, vooral voor velen omdat de titel ook aanbiedt om op jacht te gaan naar buit in multiplayer . Maar daar komen we op terug.

Afgezien van zijn onredelijke gebruik van pyrotechniek, kan Godfall nog steeds rekenen op een rijk en strak ontwerp. De ontleningen zijn zeker te talrijk om hier allemaal op te noemen, maar Godfall heeft stijl, van het ontwerp van het pantser genaamd Valorplate tot dat van het bestiarium, door de architectuur van de gigantische gebouwen die ons overweldigen met hun majesteit. De titel geeft dus enkele prachtige panorama's te zien en het gevoel van overdaad is soms goed. Wel jammer dat de techniek niet altijd volgt, aangezien microvriezen vrij algemeen is. Niets ondraaglijks natuurlijk, maar om te kiezen had men nog steeds de voorkeur gegeven aan een spel met een onberispelijke vloeiendheid in plaats van een losbandigheid van middelen die door deze paar verslaafden werden ontsierd.

De afleidingsstrategie

Dus dat is allemaal prima, maar niet genoeg om ons te verblinden voor wat het verbergt, en toch is het niet vanwege een gebrek aan proberen. Inderdaad, deze grootsheid van middelen wekt niet lang een illusie en we beseffen al snel dat de inhoud niet volgt. Neem bijvoorbeeld de beroemde Valorplates, die glimmende harnassen om te maken naarmate je verder komt en waarvan ons was beloofd dat ze elk zouden worden gekenmerkt door een andere speelstijl. In feite zijn we ver verwijderd van het doel.

Afgezien van één eigen kenmerk (betere kans op voltreffers, gifschade, verhoogde weerstand tegen fysieke aanvallen, enz.) En variaties op Archon's Wrath - een speciale vaardigheid die alle bepantsering gemeen hebben, onderscheidt niets een Valorplate van een ander, zo niet het ontwerp. Er is de mogelijkheid om ze aan te passen met versterkingen, maar dat is ongeveer de enige speelruimte die we hebben. Ondanks hun verschillende morfologieën is er bijvoorbeeld geen verschil in hun mobiliteit. We zullen niet eens te lang hoeven te kolen om de meeste ervan te bemachtigen, aangezien de materialen om ze te vervaardigen de grond vervuilen bij de geringste zwaai van een willekeurig zwaaiend zwaard.

Het is jammer, want er zou hier materiaal zijn geweest om de interesse van het spel aanzienlijk te vergroten. Een beetje als een Monster Hunter, wiens titel in veel opzichten geïnspireerd is, hadden we plezier kunnen hebben. om je veel variaties van builds voor te stellen, waarbij de stijl van elke Valorplate wordt geassocieerd met verschillende uitrusting en aanpassingen. Maar dat is het niet, alles is hopeloos vergelijkbaar, of niet ver. Deze weelderige Valorplates missen helaas uniekheid en de game geeft ons heel weinig ruimte voor creativiteit.

Om onze vergelijking met Monster Hunter te hervatten, zou Counterplay Games er goed aan doen om wat zorgvuldiger te analyseren wat het aantrekkelijk maakt. Zoals de buit bijvoorbeeld. Niet dat het spel gierig is met te verzamelen apparatuur. Je kunt geen stap zetten zonder te struikelen over een magische charme. Het probleem is dat hun primaire nut vaak ligt in de materialen die eruit kunnen worden verkregen door ze te recyclen, en niet echt in hun eigenschappen. Als we ervoor hebben gezorgd dat we de smidse in de game-hub hebben gebruikt, zullen we over het algemeen grote moeite hebben om een ​​wapen of accessoire te vinden waarvan de kenmerken die van onze huidige uitrusting verdringen. Vanaf dat moment zal het overgrote deel van de verzamelde buit in reserveonderdelen terechtkomen om deze te betoveren en te verbeteren.Voor een slasher-buit zul je het ermee eens zijn dat het nogal grappig is.

Een onafgemaakt spel met een solide basis

Daarom is het een groot deel van het belang van het spel dat naar verre chimere landen vliegt. Waarom zou je dan teruggaan naar de kern, eens de vijftien uur spelen die de hoofdcampagne achter ons heeft geduurd, terwijl de titel ons zo spaarzaam beloont? Zeker niet vanwege het anekdotische scenario en het verhaal van madeliefjes dat bestaat uit opeenvolgend heen en weer tussen twee NPC's binnen de hub. Vooral omdat we met amper drie speelplekken snel in cirkels rondliepen. Toegegeven, elk is opgedeeld in verschillende zones, bevolkt door verschillende vijanden en er zijn zelfs jachtmissies voor de baas en middenbaas die in de begintijd nogal boeiend zijn. Maar de zorg is dat, ook hier, de diversiteit van het aanbod snel uitgeput raakt.Dezelfde botsingen in een lus met steeds sterkere vijanden en verschillende buit (maar zelden interessanter, zie hierboven), dit is niet genoeg om de interesse te hernieuwen. Verre van dat.

En toch is de kern van de gameplay verre van oninteressant. De offensieve en defensieve mogelijkheden zijn inderdaad talrijk en blijven over de niveaus verrijkt. Als de eenvoudige aanval geleidelijk aan de meter van de tegenstander knabbelt en de opgebouwde schade opschort, zal een krachtige aanval hem zeker amputeren. Vaak is er een betere tijd om deze reserve aan schade te vergroten door de snelle aanvallen te vermenigvuldigen en te wachten op het geschikte moment om ze te concretiseren met een krachtige, goed geplaatste slag.

Elk type wapen - eenhandig, tweehandig zwaard, hamer, paalwapen - heeft een kracht / snelheid / bereik-verhouding en verschillende combinaties van slagen die daarom goed moeten worden geassimileerd. Wat betreft het schild, het kan uiteraard vijandelijke aanvallen weerstaan, maar kan ze ook afweren met de juiste wachttijd, waardoor de vijand voor een korte tijd verdoofd blijft en soms overgeleverd is aan een standrechtelijke executie. Ontwijken is ook cruciaal om te beschermen tegen bepaalde niet te stoppen aanvallen en kan ook worden verbeterd door een glijbaan door het bereik te vergroten. Andere verbeteringen en nieuwe mogelijkheden voor acties worden ontgrendeld via een zeer uitgebreide vaardigheidsboom waarmee je je vechtstijl en karakteristieken tijdens je voortgang kunt ontwikkelen.

Omdat botsingen het vaakst plaatsvinden in arena's en tegen meerdere tegenstanders tegelijk, is het essentieel om met al deze mogelijkheden te jongleren en als ze ze eenmaal onder de knie hebben, wordt Godfall ronduit opwindend in het hart van de actie. Speciale vermelding voor de baasgevechten, allemaal erg succesvol en met een vrij zware uitdaging. Merk echter op dat we een vreemde bug tegenkwamen waarmee een van hen werd geconfronteerd: terwijl we worstelden en ongeduld ons won, zorgde een "lichte" spanning op de controller ervoor dat we op wonderbaarlijke wijze het gevecht wonnen ook al stond de genoemde baas nog steeds voor ons.

Kortom, met zo'n solide gevechts- en progressiesysteem, wat jammer dat de game zijn andere beloftes niet nakomt. En het is niet het multiplayer-gedeelte dat deze observatie zal kwalificeren. Deze komt niet eens met een matchmaking-functie om speelkameraadjes te vinden en stuurt ons gewoon monsters verslaan en kisten naast elkaar openen, en meer niet. We kunnen altijd hopen dat Counterplay Games en Gearbox extra inhoud zullen inhalen, maar zoals het is, is Godfall een genegeerde belofte in charmante opsmuk en niet veel meer.

Godfall: The-HiTech.net's gebruikersrecensie

De geschiedenis kan ons op een dag vertellen wat er zou kunnen gebeuren waardoor Godfall zich zo slecht voorbereid in de strijd wierp. Is de wens om het startvenster van de PS5 in het bijzonder niet te missen? Kan zijn. Omdat Godfall alle symptomen van een game met ambities in de kast heeft gelaten in het belang van de uitgever om de deadline te halen. Dit kan worden geraden op basis van de solide basis, namelijk het gevechtssysteem en de vaardigheidsboom die rijk is aan aanpassingsmogelijkheden, waarvan we denken dat het onderwerp van veel aandacht is geweest. Maar daarnaast is er al het andere, of niet ver weg. Hoe zit het met deze smakeloze buit? Van die drie arme speeltuinen waarin je snel in cirkels belandt? Van die Valorplates die niet ver van zijnom skins te zijn zonder andere bijzonderheid dan hun mooie ontwerpen? Van deze multiplayer die niet eens de meest basisfuncties biedt? Zelfs zijn grootse prestatie zal niet unaniem zijn. We hebben echt het gevoel dat we met een enorme puinhoop te maken hebben. We moeten gewoon hopen dat Counterplay Games en Gearbox Publishing de situatie corrigeren met extra inhoud, maar voorlopig kunnen we niet genoeg aanbevelen dat u uw geld houdt en het pas in Godfall investeert nadat het beloften nagekomen. Dat wil zeggen misschien ooit of misschien nooit.We moeten gewoon hopen dat Counterplay Games en Gearbox Publishing de situatie corrigeren met extra inhoud, maar voorlopig kunnen we je niet genoeg adviseren om je geld te houden en het pas in Godfall te investeren als het beloften nagekomen. Dat wil zeggen misschien ooit of misschien nooit.We moeten gewoon hopen dat Counterplay Games en Gearbox Publishing de situatie corrigeren met extra inhoud, maar voorlopig kunnen we je niet genoeg adviseren om je geld te houden en het pas in Godfall te investeren als het beloften nagekomen. Dat wil zeggen misschien ooit of misschien nooit.

Godfall

We hadden Godfall graag lief gehad, als hij zijn belangrijkste beloften maar had gehouden! Afgezien van een flitsende prestatie, een solide gevechtssysteem en een zeer uitgebreide vaardigheidsboom, levert Counterplay Games uiteindelijk maar de helft van het spel op. Met amper drie gebieden, missies die dezelfde doelstellingen en dezelfde vijanden, een verhaal zo slecht verteld dat het bijna beledigend is en een multiplayer teruggebracht tot zijn eenvoudigste uitdrukking, we hebben echt het gevoel dat Counterplay Games zijn ambities in de kast moest leggen omwille van de stiptheid. Jammer want er was een zeker potentieel. Hopelijk voor degenen die alsnog zouden hebben ingestemd met de investering dat de studio en zijn uitgever de situatie in de toekomst corrigeren.

Meest

• Een solide gevechtssysteem dat rijk is aan mogelijkheden
• Uitgebreide vaardigheidsboom
• Spectaculaire baasgevechten
• Visueel gooit het …

De mindere

• … maar het spel maakt tonnen
• Valorplaten gegoten in dezelfde mal
• Amper drie speelplekken
• Helaas repetitieve missies
• Interessant verhaal en vertelling
• Een multiplayer die niet eens de basisfuncties biedt

• Meest
• De mindere

• Een solide gevechtssysteem dat rijk is aan mogelijkheden
• Uitgebreide vaardigheidsboom
• Spectaculaire baasgevechten
• Visueel gooit het …

• … maar het spel maakt tonnen
• Valorplaten gegoten in dezelfde mal
• Amper drie speelplekken
• Helaas repetitieve missies
• Interessant verhaal en vertelling
• Een multiplayer die niet eens de basisfuncties biedt