Defensie-ingenieur, videogame-ontwerper, ondernemer op het gebied van computergraphics, auteur… Haar leven is een roman. De prestigieuze onderscheiding werd op 14 juli uitgeroepen tot Ridder in het Legioen van Eer en werd officieel aan hem uitgereikt tijdens de Paris Games Week. Ontmoeting met een buitengewone vrouw.
Waarom zijn naar uw mening videogames een overwegend mannelijk universum?
Sinds ik ingenieur was, ben ik altijd in de minderheid geweest in een hoofdzakelijk mannelijke omgeving. Er zijn minder vrouwen in wetenschappelijke en technische beroepen dan zou moeten. Omdat videogames een onderdeel zijn van techniek, blijkt dat er niet veel vrouwen op dat gebied zijn - zoals in koken of scheikunde trouwens.Hoe ben je erin geslaagd een vrouw te worden?
Ik begon mijn carrière in de bewapening (lucht- en ruimtevaart, nota van de redacteur). Mijn ingenieursdiploma in de hand, er was geen werkgelegenheidsprobleem. Ik werkte aan militaire drone-controleprogramma's die werden gebruikt voor het testen van raketten tegen schepen. Een buitengewoon serieus, heel technisch, heel leerzaam vak.Pas na 5 jaar besefte ik dat ik niet alle creativiteit zou kunnen uiten die ik in me voelde borrelen. Ik nam ontslag en vond toen een marketingopleiding. Ik ontdekte dat het beeld invloed kon hebben en ook kon opvoeden.
Ik ontmoette toevallig Coktel Vision, die net educatieve spellen op de markt had gebracht. Ik hield van spelen sinds ik klein was, en de combinatie met mijn IT-beroep gaf,heel eenvoudig, het videospel.
Point & click-games lijken een comeback te maken. Hoe leg je dat uit?
Dat is de verhalende kant van de scenario's, denk ik. De diepte van de universums en de karakters die de point & click-stijl zeer geschikt maken. Dat sprak me aan toen ik begon met videogames. De shoot'em ups en alles wat gewelddadig was, interesseerde me niet. Aan de andere kant dompelde ik me graag onder in een verhaal en vond ik emoties die dicht bij wat we hebben met de bioscoop.Hoe zie je het Franse videogamelandschap?
Ik ging er enorm van weg. Toen ik de Coktel-studio verliet, keerde ik terug naar het land om mijn eigen bedrijf op te richten (Avantilles, nota van de redacteur). Ik ging naar virtual reality, maar paste me toe op stadsplanning en architectuur.Ik heb een beetje vaardigheid geleerd over het maken van realistische 3D-sets. Nu denk ik dat ik de twee kan combineren, dat wil zeggen spelen binnen realistische instellingen. Dus ik heb al heel lang niet meer gespeeld - behalve kleine spelletjes. Dus mijn visie ervan is zeker gedeeltelijk en onvolmaakt. Ik zou mezelf niet toestaan te oordelen, maar uit de echo's die ik hoor, denk ik dat er minder creativiteit is dan in de jaren 80 en 90. Ik heb de indruk dat we het pakket op de afbeeldingen hebben gezet, de speciale effecten. Maar we gaven een beetje op aan de kant van het schrijven van scenario's, de enscenering die we hebben met bijvoorbeeld cinema.
Mijn droom zou zijn om met een bioscoopregisseur samen te werken om een interactieve bioscoopfilm te produceren, want ik vond het erg leuk om aan Urban Runner te werken, mijn laatste game.Het werd volledig in echte beelden opgenomen, erg innovatief voor de film. 'tijd. Ik werkte met een regisseur. We hadden een buitengewoon rijke uitwisseling omdat we ons afvroegen hoe we interactiviteit gingen integreren. Filmregisseurs beheersen hun ritme, dat van de beelden. Tijdens het spel stoppen we in principe om de hand aan de gebruiker te geven. Dus hoe doe je dat zonder te snijden, met behoud van de emotie?
Is VR voor jou het hoogtepunt van de game?
Ik geloof het niet echt omdat ik denk dat er fysieke grenzen zijn … tenzij de menselijke soort muteert. Ik bewonderde Spielbergs nieuwste film, Ready Player One. Er is inderdaad een visie die fantastisch is. Misschien gaan we langzaam… Ik geloof in ieder geval veel in kunstmatige intelligentie, in robotisering inderdaad. Dit is misschien de toekomst.Welk advies zou je een vrouw vandaag geven voor succes?
Het gaat erom dat je niet aarzelt om digitaal te gaan. Mijn oude school vertelde me dat het aandeel vrouwen in promoties in 30 jaar niet echt is gestegen. De derde is een cruciale klasse. Dit is het moment waarop u uw oriëntatie kiest.De meisjes waren goed in wiskunde, natuurkunde … voor de derde. In de derde plaats vond er een soort kanteling plaats. Ze werden ineens slecht in wiskunde en technische vakken. Het lijkt erop dat de invloed van de externe omgeving erg groot is: wat ik sociologische zwaartekracht noem.
Toen ik deze zomer naar de Game Camp in Lille ging, vertelden jonge vrouwen van in de dertig me dat hun ouders, hun leraren, hen hadden ontmoedigd om naar deze cursussen te gaan wanneer ze dat wilden.
Wilt u uw videogames een tweede leven geven?
Het gaat er niet om iets nieuws te doen met oud, maar de weinige contacten die ik had tijdens de Paris Games Week doen me denken dat het onderwerp Creoolse samenleving, slavernij, enz. kan internationaal zoveel mogelijk mensen interesseren en niet alleen in Frankrijk. Ik ben vertrokken om van deze ideeën nieuwe producten te maken.Ik ben op zoek naar partners, producers aan wie ik mijn vaardigheden zou inbrengen. Ik ben dertien jaar geleden naar het land teruggekeerd en ik zou deze levensstijl graag willen behouden, ook als dat betekent dat ik regelmatig naar Europa of elders moet reizen.
Maar mijn basis is Martinique.
