Wie had kunnen denken dat een game aangepast van een speelgoedlicentie zichzelf zou voortbewegen tot de allerbeste multiplayer-games van het 16-bits tijdperk? Niet veel mensen, laten we eerlijk zijn. En toch deed het Micro Machines 2 Turbo Tournament het en is het vandaag de dag nog steeds een cult-cartridge op Megadrive.
Op de antipoden van de strijd om teraflops, 4K en 60 fps, biedt NEO Classics je een terugkeer naar de oorsprong van videogames. Van de 2D-titel in grote pixels op zijn minst verre game tot de aarzelende 3D, deze column nodigt je uit om de videogame-nuggets te (her) ontdekken die de wereld opende voor de 10e kunst …
Videospeelgoed: de grote zwendel
Aanpassingen van licenties voor videogames zijn altijd grote mislukkingen gebleken. De spellen Barbie, Action Man, Gi Joe en andere Hot Wheels, om alleen de beroemdste te noemen, waren inderdaad alleen afgeleide producten waarvan het enige doel was om de ietwat goedgelovige kinderen naar binnen te lokken. hang aan het jasje van hun ouders en
claim ze als kerst- of verjaardagscadeau.
Maar er was een anomalie in de matrix, de uitzondering die de sinistere regel bevestigde: Micro Machines. Herinner je je die miniatuurvoertuigen waarvan je je vandaag afvraagt wat de kinderen van de jaren negentig erin konden vinden om zo enthousiasme bij hen op te wekken? Persoonlijk begreep ik, zelfs als kind, het punt van de zaak niet echt. Maar goed, sommigen vonden het grappig en
verzamelden het zelfs.
Toen de eerste Micro Machines in 1991 op Megadrive uitkwamen en toen er in die tijd tijdschriften vrij positieve recensies aan besteedden, ontsnapte het plotseling aan mijn radar. Je kunt je voorstellen dat ik in '91 andere vissen had om te bakken: Sonic, Quackshot, Streets of Rage, Another World of Golden Axe 2, er was al genoeg te doen op de
Sega-console.
Het bovenaanzicht was in die tijd behoorlijk populair
Een revolutionaire cartridge
Maar hier is dat twee jaar later, Codemasters herhaalt met een vervolg dat de situatie radicaal zal veranderen. In vorm komt Micro Machines 2 Turbo Tournament echter heel dicht bij zijn voorganger. Net als het laatste is het een racespel van bovenaf, een perspectief dat populair is geworden door titels als Super Cars, Badlands of Super Off-Road.
We vinden ook veel van de circuits van het eerste deel, voor sommige bijna identiek, evenals sommige voertuigen. Zelfs de totstandkoming van de titel is niet veel veranderd, terwijl men eigenlijk al niet echt droomde van het eerste opus. Maar wat had er dan kunnen gebeuren om de plotselinge populariteit van dit vervolg te verklaren?
De J-Cart, zonder welke dit tweede deel waarschijnlijk niet hetzelfde succes zou hebben gehad!
Kortom: de J-Cart. Dit is een cartridge met twee extra controllerpoorten waardoor Micro Machines 2 Turbo Tournament vier spelers rond de console kan samenbrengen zonder te hoeven investeren in een multitap. En dat maakt het verschil. Al een, want een multitap, persoonlijk, ik heb er nog nooit een in de schappen van winkels in mijn dorp gezien, en dat hoe dan ook de spellen die het gebruiken niet legio zijn, de investering was moeilijk te verdedigen tegenover ouders. Je kunt me geloven, ik heb het geprobeerd!
Codemasters passeren de tweede!
Met vier spelers, of zelfs acht in Party Game-modus (twee per controller), krijgt Micro Machines 2 Turbo Tournament een geheel nieuwe dimensie! Het is bovendien een beetje alsof in werkelijkheid alles wat ontbrak in de originele titel om zijn volledige potentieel te verwezenlijken. Maar de ontwikkelaars van Supersonic Software hadden ook het goede idee om wat kleine evoluties in de gameplay van de laatste te brengen om het viertal nog waanzinniger te maken.
Speelomgevingen zijn allemaal plekken van het dagelijks leven
Zoals bijvoorbeeld om de snelheid van de racewagens verder te verhogen en de verschillen in vermogen tussen de verschillende typen voertuigen weg te werken. Wat heeft het voor zin het bos uit te komen met grote vrachtwagens die zichzelf over de baan slepen? Je kunt net zo goed van het ene eind van de race naar het andere gaan! En het minste wat we kunnen zeggen is dat de buggers niet dood gingen. Het besturen van het voertuig is dus bijzonder moeilijk en het spel lijkt bijna op sterven en opnieuw proberen. Hieraan is ook een nog extravagantere voertuigfysica toegevoegd met botsingen met veel meer uitgesproken effecten, waardoor de impact tussen concurrenten of tegen landschapselementen nog zwaarder wordt bestraft.
Lachen en stuiptrekkingen van zenuwen
Het is dus noodzakelijk om de sporen te onthouden en te anticiperen op de bochten om niet systematisch in de leegte te vallen of verdwaald te raken buiten het spoor bij de minste verandering van baan. Inderdaad, het perspectief van bovenaf laat ons niet toe om in het oog te houden wat onze racewagen te wachten staat en om zijn koerswijzigingen voor te bereiden.
En je moet ook op veel obstakels rekenen om te vermijden, zoals boren die op de doe-het-zelfwerkbank draaien, bumpers op de flipperkast of de spons die de concurrenten in het aanrecht te wachten staan en waarop je moet slagen. stoppen om te kunnen oversteken. De races zitten
vol met dit soort kleine ideeën en zijn dus veel
inventiever dan die van het eerste deel. En dan is het natuurlijk noodzakelijk om te rekenen op de botsingen tussen auto's om de races nog meer pit te geven, waarbij het bedrog van sommigen de verontwaardiging van anderen uitlokt!
De beroemde doorgang van de spons, plaats van alle trucs!
Door dit alles op een rijtje te zetten, ontstaan epische gevechten waarbij de lachbuien de zenuwinzinkingen volgen. Micro Machines 2 Turbo Tournament is daarmee een klassieker van de Megadrive geworden. Hoewel het ook op Super Nintendo werd uitgebracht, was het Sega-cartridge die geschiedenis schreef dankzij de mogelijkheid om met vier
handen te spelen zonder je hand in de portemonnee te hoeven steken voor een multitap. En de game heeft bijna dertig jaar na de release absoluut niets van zijn interesse verloren! Zullen we een spel spelen?
