Om niet langer per se te wachten op de release van de game om u te vertellen over een project dat ons bijzonder na aan het hart ligt, zal Access Granted het geval bespreken van een dergelijke site in vroege toegang, van een dergelijke productie die we in de gelegenheid hadden om te ontdekken preview … Om van te watertanden.
Om een beroemde advertentie rond de Canada Dry te citeren, zou je kunnen zeggen dat de oude wereld eruitziet als beschaving en smaakt naar beschaving , maar het is geen beschaving . Inderdaad, na een paar tientallen uren besteed te hebben aan de vroege toegang tot de game van Mohawk Games, realiseren we ons dat het nieuwe project van Soren Johnson veel meer is dan een herhaling van de game van Firaxis. Indrukken.
Hoe bedoel je dat de naam van Soren Johnson geen belletje doet rinkelen? Na een stage bij Electronic Arts, maakte de man naam door eerst als codeigner aan Civilization III te werken voordat hij een paar maanden later de leiding nam voor Civilization IV. Het is duidelijk dat we beter begrijpen waarom de Oude Wereld ons zoveel aan een beschaving doet denken. We nemen de controle over een oud rijk, de kaart bestaat uit zeshoeken waarop we eenheden verplaatsen en we hebben nieuwe steden gevonden om een hele reeks natuurlijke hulpbronnen te bemachtigen. Dan proberen we beetje bij beetje onze overheersing op te leggen aan andere beschavingen die liefde nodig hebben … Maar, zoals we zullen zien, is de Oude Wereld veel meer dan dat.
Een soeverein die kan trouwen, kinderen krijgen, sterven aan ziekte, ten strijde trekken aan het hoofd van zijn troepen …
Nog een beurt
Old World belandde een paar weken geleden in Early Access in de Epic Games Store en hoewel de zaken snel gaan - met nieuwe releases die nieuwe releases opvolgen - zou het voorlopig niet uit deze voorbereidende fase moeten komen. moment. Dat weerhield ons er niet van om lange uren door te brengen om Griekenland, Egypte of Assyrië te laten bloeien. Het begint echt zoals in een beschaving wanneer Old World ons aanbiedt om onze game aan te passen. Er zijn dus zeven volkeren beschikbaar (Assyrië, Babylon, Carthago, Egypte, Griekenland, Perzië en Rome) met voor elk van hen een specifieke leider, starttechnologieën, unieke eenheden en een groep
van vier families.
Deze gezinnen behoren tot vier grote groepen en de Oude Wereld breekt nu al af van zijn omvangrijke model. Het idee hier is dat onze leider aan de macht is dankzij de steun van machtige families. Gezinnen die verschillende bonussen toekennen op basis van hun tevredenheid over onze manier om het rijk te besturen. Het is natuurlijk mogelijk om ze te vervreemden, maar er is een risico op onophoudelijke onrust en het verschijnen van rebelleneenheden over het hele grondgebied. Van deze vier families zullen er uiteindelijk slechts drie worden behouden bij de oprichting van steden. Als het principe van het stichten van kolonisten van de beschaving daarom gehandhaafd blijft, verandert het behoren van een stad tot een dergelijke familie de manier waarop we onze ontwikkeling organiseren aanzienlijk.
Van de keuze van zijn volk … en van de bijbehorende leider
Als de namen veranderen, zijn sommige gezinsbonussen hetzelfde van de ene beschaving tot de andere. In het geval van Griekenland verbindt de familie Argead de stad automatisch met de rest van het rijk, terwijl de familie Cypselid de productie in zagerijen en mijnen stimuleert. Sommige gezinnen zullen niet aarzelen om via evenementen verschillende verzoeken te formuleren waarop op verschillende manieren kan worden gereageerd: men kan natuurlijk aanvaarden of weigeren, maar ook in bepaalde gevallen "de situatie laten verslechteren" of proberen over verschillende aanpassingen te onderhandelen. . Dit principe van gebeurtenissen is een van de eigenaardigheden van de Oude Wereld, een manier om het dichter bij de excellente Crusader Kings te brengen.
Inderdaad, buiten de leider die aan het begin van het spel was geselecteerd, hebben we feitelijk de heerser van de geselecteerde mensen in handen. Een soeverein die kan trouwen, kinderen krijgen, aan ziekte sterven, oorlog voeren aan het hoofd van zijn troepen … Zoveel acties die een RPG-kant geven aan de Oude Wereld en de manier waarop we dingen benaderen aanzienlijk veranderen. We bevorderen onze soevereiniteit zoals de hierboven genoemde gebeurtenissen en die daarom niet alleen de grote families van het rijk betreffen. Hier is het een illustere wetenschapper die aan onze rechtbank wil zitten en daar is het een kwestie van het organiseren van een grote ceremonie ter ere van die of gene godheid. Deze beslissingen hebben een onmiddellijke impact, of soms veel later.
De hangende tuinen, trots van de … Egyptische natie?
Elke eenheid heeft natuurlijk een bewegingspotentieel, maar we kunnen het niet laten werken als we geen bestellingen meer in de reserve hebben.
Crusader Civ?
Een andere opmerkelijke verandering ten opzichte van een spel als Civilization, Old World beheert bronnen heel anders, al met niet minder dan negen bronnen. Ten eerste vinden we het geld en de grondstoffen (voedsel, metaal, hout, steen) en ten tweede meer "ideologische" middelen zoals wetenschap, burgerschap, opleiding en luxeproducten. De grondstoffen hopen zich op in een soort gemeenschappelijke pot die voor iedereen toegankelijk is, maar om ze op te hopen, is het nodig om wat te produceren en dat gaat langs regelingen rond de steden: hier, een steengroeve, daar, een mijn… Het bouwen van een nieuwe site kost middelen, maar zorgt voor meer productie.
Aan het begin van het spel kunnen dingen ook snel vervelend worden, omdat je altijd het niveau van elke grondstof moet bewaken, omdat sommige eenheden / gebouwen een soort onderhoud hebben dat het productieniveau verlaagt. Het is ook niet duidelijk welke logica het mogelijk maakt om altijd grondstoffen te kopen / verkopen? Vervelender is dat de Oude Wereld hier lijdt aan een ernstig evenwichtsprobleem dat, ongeacht het onderdeel, een soort haast veroorzaakt naar de technologie om zagerijen te bouwen. Ja, aan het begin van het spel is er geen manier om hout te produceren, je moet bossen verwoesten met je arbeiders om deze kostbare grondstof te verkrijgen.
Mijn leger bereidt zich voor om een onvoldoende verdedigd Griekenland binnen te vallen
Het verwoesten van een bos wordt gedaan door middel van de arbeiderseenheid die we leiden, net als elke militaire eenheid. Toch probeert ook hier de Oude Wereld zich te onderscheiden van Civilization. Om dit te doen, vertrouwt het op het begrip bestellingen. Afhankelijk van zijn vaardigheden genereert onze soeverein een bepaald aantal orders per speelbeurt. Elke eenheid heeft natuurlijk een bewegingspotentieel, maar we zullen het niet kunnen laten handelen als we geen orders meer in de reserve hebben. . Zo is het tijdens de meest tumultueuze periodes mogelijk dat u, nadat u al uw strijdkrachten heeft verplaatst, geen orders meer in reserve heeft voor meer civiele acties, bijvoorbeeld met uw arbeiders. Het idee is interessant en veronderstelt om de prioriteiten beter te beheren in overeenstemming met de huidige situatie.
Helaas hebben we het gevoel dat er nog veel werk is om dat allemaal in evenwicht te brengen, vooral op het niveau van de gevechten. Troepenbewegingen zijn moeilijk te voorspellen. Eenheden komen en gaan zonder herkenbare grenzen en, laten we niet bang zijn om het te zeggen, we eindigen met een gelukkige puinhoop met, gelukkig, interessante ideeën zoals deze ruiters die aanvallen kunnen ketenen, deze kruisboogschutters die op de eenheid schieten. voor hen en op degene er direct achter en deze katapulten met hun effectgebied. Wetenschappelijk onderzoek neemt een idee over dat met name bij Stellaris wordt gezien: bij elke nieuwe ontdekking krijgen we een reeks technologieën aangeboden, maar niet noodzakelijk degene die we in gedachten hadden.
Er is ongetwijfeld veel te doen om de wetenschapstafel in evenwicht te brengen
Er zou nog veel te zeggen zijn over de Oude Wereld en we zouden nog steeds het idee van de rechtbank moeten oproepen bij deze adviseurs die we kunnen toewijzen aan de opleiding van onze erfgenaam om een beetje de toekomst van de centrale macht te oriënteren, zoals in Crusader Kings. We zouden ook kunnen denken aan het unieke beheer van de constructie van gebouwen die volledig in handen zijn van de arbeiderseenheden. Zoals het er nu uitziet, is Old World beloftevol en heeft het een aantal geweldige ideeën voor een verfrissende variatie op het Civilization Game-thema. Ondanks talloze bugs neemt de game al aardig wat in de hand, de uitleg is over het algemeen goed gedaan en de algemene esthetiek - hoewel erg onvolledig - is een succes. In afwachting van de release zullen we daarom blijven spelen op deze vroege toegang
met veel plezier… en we zullen onze vingers gekruist houden zodat de beloftes na elkaar worden nagekomen
.
Een deel van de historische kaart met de Egeïsche Zee in het midden Koop Old Wolrd
Voorbeeld gemaakt van code die door de studio is verstrekt.
