Altair en Orion bereiden zich voor om naar de maan te vertrekken. Wat bedoel je, dit zijn virtuele afbeeldingen? Ja… NASA-credits
In 2004 en op de bodem van de golf zou het Constellation-programma een nieuwe impuls moeten geven aan NASA door het weer richting de maan te richten. Te kort, te duur, te ambitieus, het project stortte in. Door met Orion veel merken in de Amerikaanse ruimte achter te laten.
Met een politieke lancering en een politiek einde.
Doel verandert
Begin 2004 was de stemming in de Amerikaanse ruimtevaartsector somber. Onderzoek naar de fatale crash van de Columbia-shuttle bij zijn terugkeer uit de baan bijna een jaar eerder toont aan dat NASA opnieuw een terugkerend probleem heeft genegeerd. De beschuldigingen vermenigvuldigen zich en het lijkt al snel onmogelijk om het STS-shuttleprogramma voort te zetten, aangezien ze nooit voldoende garanties zullen kunnen bieden … en ze zijn duur, erg duur terwijl het budget van het agentschap blijft dalen.
Toen hij op 14 januari sprak, wist George W. Bush dat hij een moeilijke aankondiging moest doen. Maar hij blijkt ook op het platteland te zijn: geen sprake van negatief blijven. Er moet een perspectief, een hoop, een doel zijn voor het best begiftigde ruimteagentschap ter wereld! Bush onthult de "Vision for Space Exploration", die voorziet in een echte reorganisatie van de doelstellingen van NASA. Beëindig eerst het internationale ruimtestation en stel de shuttles dan buiten gebruik. Zorg voor een voertuig dat astronauten kan vervoeren … en richt op de maan. Dan maart.
De vier logo's van de nieuwe programma's met Constellation. NASA-credits
Pas bij de herverkiezing van George W. Bush begon de "Visie" geïmplementeerd te worden, maar in 2005 was de machine in beweging. En het programma met zijn drie doelstellingen (het ISS, de maan, Mars) heet nu Constellatie.
Lees ook:NASA: De Orion-capsule is klaar om naar de maan te worden gestuurd
Maak het station af, ja, maar …
Even zouden we het vergeten zijn, maar dit is het enige punt van het oorspronkelijke Constellation-programma dat inderdaad tot op de letter is gevolgd. Nou, bijna, aangezien aan de basis de laatste modules van het internationale ruimtestation in 2010 in een baan om de aarde zouden worden gebracht. Met een hervatting van de shuttle-vluchten in juli 2005 en een versneld tijdschema voor hun pensionering missie loopt tot juli 2011, dwz 7 maanden te laat. En het is een succes! Het Amerikaanse deel van het station is gereed en de internationale modules die onder afspraken zijn gebracht zijn er allemaal. Het ISS, dat dan in 2020 zijn operationele leven zou moeten beëindigen, kan rustig nadenken over de voortzetting van de operaties. Twee contracten voor de ontwikkeling en aankoop van particuliere vrachtauto's hebben zelfs hun vruchten afgeworpen,met de vluchten van SpaceX's herbruikbare Dragon-capsule, snel gevolgd door Orbital's Cygnus (sinds geabsorbeerd door Northrop Grumman).
Maar op de dag dat de STS-135-missie landt, wanneer Atlantis op 21 juli 2011 met pensioen gaat, ontbreekt er een detail. De Amerikanen hebben geen voertuig meer om astronauten in een baan om de aarde te brengen.
Orion, de alleskunner
Met het falen van spaceshuttles willen de Verenigde Staten een stap voorwaarts zetten en tegelijkertijd terugkeren naar een veiligere architectuur. Het onmiddellijk opgeroepen beeld is dat van de Apollo-capsules. Maar de behoeften zijn anders. Je hebt een ruimtevoertuig nodig dat in staat is om aan het ISS te koppelen met ten minste vier (en maximaal zes) astronauten, maar dat ook van configuratie kan veranderen om enkele weken rond de maan te worden gestuurd. En leg aan bij andere dragers en compartimenten van het leven voor lange maanmissies, en zelfs marsmannetjes. Kortom, Orion moet een "interface" -capsule worden tussen de aarde en … waar men astronauten naartoe wil brengen.
De eerste versie van het Orion-capsuleconcept, in 2009. Dankt NASA
Om dit te doen, bestudeert NASA verschillende concepten. Niet eenvoudig, vooral omdat de grote Amerikaanse fabrikanten allemaal het contract willen binnenhalen. En toch moeten we snel gaan: oorspronkelijk moet de capsule zijn ontwerpfase hebben voltooid om vanaf 2014 met astronauten te kunnen vliegen voor regelmatige rotaties naar een lage baan. Sterker nog, het zou vóór 2020 met een Altaïr-module rond de maan moeten kunnen reizen.
Het doel wordt duidelijk in 2006. NASA zal Orion systematisch in een lage baan om de aarde sturen, dankzij een enkele Ares-I-draagraket, waarna de capsule zal aanmeren met het ISS, of anders met een ander voertuig om verder te gaan. . Een flexibel gebruiksidee, en waarvoor uiteindelijk geen enkele launcher nodig is met de drastische criteria van bemande vluchten. De capsule is toevertrouwd aan Lockheed Martin en het schild aan Boeing, terwijl de andere grote fabrikanten Ares I (ATK, Rocketdyne en Boeing) voor hun rekening nemen.
Al snel bijgenaamd "The Stick", heeft de raket een vrij nieuw profiel: een enkele solide voortstuwingsbooster afgeleid van die gebruikt met de spaceshuttle (hij is groter), en een bovenste trap uitgerust met een nieuwe J-2X-motor.
De stok". Verbazingwekkend, niet? NASA-credits
Ares V en Altaïr, de volle krachtmaan
De belangrijkste focus van Constellation blijft de maan. Het doel is om daar vóór 2020 Amerikanen te landen, maar ook en vooral om een basis te bouwen die op lange termijn astronauten kan huisvesten. Het centrale deel van dit apparaat is een groot voertuig in "Apollo-stijl" genaamd Altaïr. Deze grote lander, die in 2007 werd onthuld, zou vier astronauten op het oppervlak kunnen vervoeren. Het heeft een groot werkvolume, genoeg om vracht in te schepen en een klein opstijgend voertuig naar een baan om de maan, waar de bemanning de taak zou hebben om hun Orion-capsule (leeg) te vinden om daar aan te meren. Maar Altaïr is lang, heel groot: opgevouwen bijna 9 m in doorsnee en bij het opstijgen ongeveer 45 ton zwaar. Het is een monster!
Om met Altaïr naar de maan te kunnen mikken en andere missies met uitrusting uit te voeren om een maanbasis te vestigen, heb je een gigantische lanceerinrichting nodig met een kracht die superieur is aan Saturnus V, die aan het eind van de jaren Amerikaanse astronauten nodig had om de maan te betreden. 60. Het wordt Ares V. Een monster uitgerust met zes centrale motoren en twee versterkers met vaste voortstuwing op zijn flanken. Het avontuur is niet onmogelijk, maar al snel komen de berekeningen niet meer overeen met het budget dat aan NASA is toevertrouwd. Want ondanks de wens om zo min mogelijk nieuw materiaal te ontwikkelen (gebruik van boosters van die van de shuttles, motoren identiek aan de shuttle, tank met dezelfde diameter als die van de shuttle, etc.), is er alles te doen op de grond. NASA-centra produceren al 30 jaar shuttles:we hebben nieuwe tools nodig, nieuwe testbanken, nieuwe transportinfrastructuur, een herinrichting van de VAB in Florida, een verandering van het afvuurpunt… terwijl we het “einde van de levensduur” van de shuttles opvangen.
In idee was Altair veel groter dan de LEM Apollo, en veel capabeler. NASA-tegoeden
En dit houdt uiteraard geen rekening met de eerste ontwerpen van Mars-missies, die geen tijd hadden om vorm te krijgen. Ook al moeten de eerste presentaties nog een paar lades rommelig maken …
Behalve dat in 2009 …
In januari 2009 werd Barack Obama beëdigd en werd hij president van de Verenigde Staten. En zoals veel waarnemers hadden vermoed, is dit het begin van het einde van het Constellation-programma. De nieuwe president vindt het "te duur, te laat en gebrekkig aan innovatie". Moeilijk om te bewijzen dat hij ongelijk had. Een speciale commissie is belast met het controleren van het project (het Augustinuscomité) en het formuleren van conclusies voordat de begrotingsaanvragen voor 2010 worden ingediend.
Constellatie is constant aan het slippen: niet alleen NASA noch de industriëlen zijn bereid om de ambitieuze agenda van zes jaar geleden te houden, maar de kosten zijn faraonisch. Het zou dus meer dan 150 miljard dollar kosten om de datum van 2010 te halen met de geplande architectuur (Orion, Ares I, Altaïr, Ares V), en geen van de materialen heeft het stadium van computerontwerp nog verlaten.
Ambitieus, maar te … nou ja, niet genoeg … nou ja, ze zullen het daglicht niet zien. NASA-credits
Erger nog, de NASA-centra die nog steeds gefocust zijn op het einde van de shuttlecarrière, zijn nog niet aan hun kostbare transitie begonnen. Het nieuwe bestuur van het bureau verlaagt daarom Constellation, die niet langer veel politieke steun had, ten voordele van meer ongelijksoortige programma's voor de verkenning van asteroïden, de verkenning van Mars op lange termijn en de nieuwe publieke benadering. privé dat vonken maakt.
Ares Ik vlieg voor het nageslacht
Slechts één element is bewaard gebleven uit de beroemde Constellation-architectuur: het is de Orion-capsule. Deze laatste moet zich blijven ontwikkelen ondanks een bezuiniging op de begroting, maar zonder doelstellingen op korte termijn. Het zal in 2014 een testvlucht maken die zal bewijzen dat het ontwerp correct is, voordat het veel later maanmissies krijgt toegewezen, wanneer NASA al van richting is veranderd, en de Verenigde Staten van president.
Het zal ook een iconische start blijven voor Constellation. Een testvlucht, uitgevoerd door NASA in 2009 om het gigantische ontwerpwerk van de Ares-I-draagraket te valideren. Van alle kanten bekritiseerd, zouden de laatste volgens sommigen niet eens de stabiliteit hebben die nodig is om naar een baan te klimmen zonder uit elkaar te vallen.
Maar onder het gezicht van zijn tegenstanders slaagt NASA met succes voor deze test. Ares-1, een echte vallende ster in de metafoor van een sterrenbeeld, heeft de ruimte bereikt … Voordat hij zijn motor uitschakelde en het bovenste, kunstmatige deel in de atmosfeer liet uiteenvallen.
