Hoe groter het is, hoe meer het acceptabel is
Bij de Sony True Wireless moet je geloven dat hij ruimte inneemt. Net als de WF-1000Xm3 bevat het recept voor de XB700 nog steeds de toevoeging van een grote doos + een grote koptelefoon, ver verwijderd van die van bijvoorbeeld Apple-producten.Als we het vergelijken met de gemiddelde rivalen CKS5TW en de Sony WF-XB700 qua grootte, is alles ongeveer gelijk. De Sony-box is zeker groot, maar over het algemeen compatibel met een zak (niet alle), en de koptelefoon, zelfs als deze anders is opgesteld, neemt niet veel groter volume in dan de Audio-Technica of zelfs de WF-1000Xm3 (meer langwerpig ).
De koptelefoon is niet bijzonder discreet, deels vanwege hun gedraaide krukasstijl. We zouden elk oortje in drie delen kunnen verdelen:
- Een licht generfde matzwarte buitenrand (voelt zeer aangenaam aan). Dit biedt plaats aan een kleine knop en een microfoon aan de voorkant, evenals een status-LED aan de achterkant.
- Een glanzende ring, die door zijn vorm dit kronkelende effect creëert. Hierop zijn ook de metalen connectoren voor opladen geïntegreerd.
- Het bakje is bedoeld om op het oor te worden geklemd, inclusief de canule (staaf waar de tips worden geplaatst) en een kleine opening.
Het merk heeft ons geen luxe of tankachtige fabricage verkocht, en toch is de weergave uitstekend in de hand. Geen spel, piep of ander ongemak. De XB700 ligt zowel comfortabel in de hand, gebouwd in serieus plastic als goed in elkaar, en dat alles zonder een slecht ontwerp achter te laten. Merk op dat het oortje verkrijgbaar is in petrolblauwe en zwarte versie (de geteste versie), een kleurverschil uitgedrukt op het logo aan de buitenkant, op de glimmende ring en op de kleur van de oplaaddoos.
Tot slot heeft Sony een IPX4-certificering in het product geïntegreerd (bestendigheid tegen waterspatten), een punt dat nu vrij standaard is voor deze prijsklasse, maar afwezig is in bijvoorbeeld de WF-1000Xm3. Vooruitgang dus.
De oplaadbox is weer wat lomp, maar doet zijn best gezien de koptelefoon. Afgerond en onregelmatig van dikte, profiteert het ook van een serieuze montage, zelfs als het gebruikte plastic dan wat lichter klinkt (waarschijnlijk het gebruik op grotere afmetingen).
USB-C-aansluiting voor opladen, maar geen inductie-opladen. Op dit gebied doet Sony er goed aan om een beetje actief te worden, zeker voor de volgende WF-1000Xm4. Er is geen oplaadindicatiediode … althans qua uiterlijk. De hoes is namelijk niet helemaal ondoorzichtig. Met een rode diode in de doos kunt u via het deksel controleren of het product wordt opgeladen. Hetzelfde geldt voor de koptelefoon, hun diode is gemakkelijk te onderscheiden. Het is gewoon zonde om niet meerdere kleuren diodes (koptelefoon en hoesje) te gebruiken om het batterijniveau te kennen. Zolang de koptelefoon of de box wordt opgeladen, is deze bijbehorende diode rood en schakelt hij vervolgens eenmaal uit op 100% (of uit belasting).
Bijna voor sport
Comfort blijft een uiterst subjectief iets, en deze Sony WF-XB700s zullen niet aan de regel ontsnappen door een vrij standaard in-ear-vorm aan te bieden.Om de zaken een beetje te recyclen, is de canule precies dezelfde als die van de WF-1000Xm3. De opdringerige kant ziet er daarom ongeveer hetzelfde uit en de uiteinden van de ene zijn compatibel met de andere. Deze zijn iets minder talrijk dan die van zijn grote broer, namelijk een simpele set grijze siliconen modellen (in 4 maten).
Om wat meer in detail te treden, worden de canules van de XB700 sneller gestopt door de headset, waardoor de oortelefoon in de praktijk minder kan wegzakken. Het belangrijkste is dat de balans van de WF-XB700 natuurlijker en steviger is. Waar de WF-1000Xm3 alleen of bijna volledig op hun oordopjes vertrouwt, maakt de WF-XB700 niet voor niets gebruik van dit soort krukasontwerp: hij kan zich in de oorschelp vastzetten na een kleine draaiende beweging tijdens invoeging. Het verschil op de poort is merkbaar, aangezien het oortje er nauwelijks uit valt. Het is dan mogelijk om in potentie een sportbeoefening te overwegen, iets dat eenvoudigweg ondenkbaar was met de 1000Xm3.
De XF-XB700's zijn verre van perfect omdat ze lichter en minder opdringerig zijn, maar we staan voor iets heel corrects. Wees echter voorzichtig met de zeer kleine oren, het wigsysteem in de schelp kan iets te veel groeien.
Alles in de knoppen
Twee knoppen, maar genoeg om bijna alles te doen. Sony, door ze op de rand van de oortelefoons te plaatsen en niet op hun gezicht, maakt het mogelijk om niet richting de gehoorgang te duwen (koekoek Cambridge Melomania 1 en Klipsch T5) wat logisch lijkt.Om de borstels niet te verward te laten raken, verdeelt de WF-XB700 de bedieningselementen over de rechterknop en de linkerknop met respectievelijk:
- Rechterknop: 1 klik om oproepen aan te nemen, af te spelen en te pauzeren; 2 klikken voor de volgende track; 3 klikken om terug te gaan naar het begin van de vorige track / track; lang indrukken voor een oproep naar de spraakassistent
- Linkerknop: 1 klik om het geluidsvolume met één stap te verhogen; lang indrukken om het geluidsniveau te verlagen (neemt af zolang de vinger wordt ingedrukt)
De headset gaat automatisch in het koppelingsprofiel zodra hij uit de doos komt (tenzij hij al is verbonden met een apparaat), tenminste voor Android-smartphones, is het dan voldoende om hem toe te voegen aan de nieuwe Bluetooth-apparaten. Op iOS en anderen blijft het nodig om de twee knoppen 7 seconden ingedrukt te houden om deze koppeling te activeren.
Zeer aangename passieve isolatie
Door de manier waarop de oortelefoon in het oor wordt "verzegeld", kan de XB700s een goed niveau van isolatie bereiken en, ondanks een canule die gelijkwaardig is aan die van de WF-1000Xm3, ze op dit punt verslaan.We hebben al beter gezien, aangezien de koptelefoon de bas onder de 100 Hz helemaal niet isoleert, iets dat de Momentum True Wireless 2 bijvoorbeeld heeft weten te doen, maar de verzwakking van de frequenties is al behoorlijk gevoelig vanaf het middenbereik, om nog eerlijker te zijn met de hoge tonen. Een zeer aan te bevelen model, ook al bevat het geen actieve ruisonderdrukking.
Een microfoon die geen vooruitgang boekt
Sony staat niet bepaald bekend om de kwaliteit van het geluid in de handsfree kit op zijn recente modellen. De WF-1000Xm3 is misschien niet catastrofaal … maar heel dichtbij. En helaas doen de WF-XB700s het niet beter.Het geluid in een rustige omgeving is correct, zelfs als het erg gedempt is en soms wordt gekenmerkt door enkele artefacten. Aan de andere kant is de weergave in een lawaaierige omgeving (getest met wat geluiden van het publiek en stadsgeluiden op luidsprekers, opsluiting vereist) aan de grens van onhoorbaar, aangezien de microfoon erg moeilijk is om de stem te isoleren. Kortom, een geluid dat soms afstandelijk, vaak schokkerig en gearceerd is, niet vooral het sterke punt ervan.
Een Sony gespeend van Sony
Laten we beginnen met HET slechte nieuws: de WF-XB700 is niet compatibel met de Headphones Connect-app (althans nog niet). Hoewel eerder gereserveerd voor hoofdtelefoons met ruisonderdrukking en hoogwaardige producten in het algemeen, zou deze applicatie het mogelijk hebben gemaakt om een aantal interessante opties te integreren, waaronder de equalizer- en geluidsverwerkingsalgoritmen, een nauwkeurigere indicator van het batterijniveau (weergegeven in de instellingen op Android en iOS) of zelfs eenvoudige updates. Verdriet…Om verder te gaan met een tweede slecht nieuws, dit keer een beetje verwacht: afwezigheid van multipunt. Het is daarom niet mogelijk om in audioprofiel op twee producten tegelijkertijd verbinding te maken, het is wel nodig om de verbinding met een smartphone te verbreken om verbinding te maken met bijvoorbeeld een tablet.
Ten slotte maakte Sony de vreemde keuze om de hoofdaansluiting alleen op het linkeroordopje te laten. Het verbindingstype lijkt te snuffelen (niet pure meester-slaaf, maar door de stroom van de eerste luisteraar bij de tweede te "snuiven"), maar het merk laat ons achter met deze vreemde kleine oude werking.
Simpel gezegd: het model kan alleen worden aangesloten door de linkeroortelefoon eruit te halen en los te koppelen zodra deze is opgeborgen. Des te vreemder omdat de bedieningselementen met de linkeroortelefoon alleen niet veranderen, je kunt alleen het volume regelen.
Qua Bluetooth-codecs niets echt verrassends, vooral niet voor een Sony True Wireless. Wetende dat het implementeren van de AptX HD- en LDAC-codecs een illusie blijft (onhoudbare snelheid in reële omstandigheden en een te groot verlies aan autonomie) en dat Sony nu grotendeels Qualcomm-technologieën negeert door codecs en chips te negeren. We vinden daarom dat de SBC- en AAC-codecs ruim voldoende zijn voor koptelefoons van dit type.
9 uur giek giek
Alsof de basachtige True Wireless allemaal een kameelleven hebben. De Audio-Technica CKS5TW ontploft altijd de concurrentie door zonder al te veel schade de 15 uur (of zelfs 20 uur onder bepaalde omstandigheden) te passeren, maar de Sony kondigt ons toch 9 uur aan, een cijfer in een zeer hoog gemiddelde, zelden bereikt in de praktijk . Klein applaus van beide handen sinds de koptelefoon ons volgens de tests gaf:- 08:15 uur in SBC verbonden met een pro 4-oppervlak met een volume van ongeveer 70%
- 10:15 uur in AAC aangesloten op een iPad met iOS 13.3.1 op 60% van het maximale volume
- 09.10 uur in AAC onder Android 10 met een Pixel 3 XL, volume op 60%
Kortom, een partituur die geen record is, maar al veel meer dan nodig is voor enig gebruik.
Tel daarbij op dat de oplaadbox een extra cyclus toestaat. Men zou in de verleiding komen om "alleen" te zeggen, maar dat maakt het toch mogelijk om een acceptabele grootte te behouden door het volume van de batterij te beperken. Dit laatste punt wordt in de praktijk perfect gerespecteerd, met in het beste geval zelfs een kleine 1.2 vulling (giswerk).
Het opladen van de koptelefoon wordt aangekondigd om 02.30 uur voor 100%, en 3 uur voor het volledig opladen van de doos + koptelefoon. In de praktijk is 1 uur 30 minuten voldoende om de koptelefoon op te laden en ongeveer 2 uur 45 minuten om de volle doos + koptelefoon op te laden.
De uitgebalanceerde beheersing van een monsterlijke bas
Ah wat een genot om een intelligent basachtige geluidssignatuur te hebben! Wat een genoegen dus dat deze Sony WF-XB700.De verrassing is best groot, want luisterend lijkt het model bijna in balans. Sony heeft de bas duidelijk versterkt, ruwweg de frequenties tussen 20Hz en 200Hz (het einde van de boost), met een grote piek in de meer "viscerale" frequenties rond de 60Hz. Dit vertaalt zich in een vol gevoel. , tamelijk mechanisch, verspreidt zich bijna door het hoofd in plaats van een simpele ronding in het geluid te zijn.
Voorbij de 100-200 Hz waarin de nadruk al verzwakt is, is het model redelijk gebalanceerd. Zeer regelmatige mediums, enigszins warm, zonder al te uitgesproken holte; drievoudig met 2-3 punten om een beetje extra duidelijkheid te geven.
Dit soort handtekening betekent dat het product zich niet echt als een te zwaar model gedraagt, waarbij de bassen overgaan in de rest van de frequenties, maar eerder als een redelijk uitgebalanceerd product waaraan we een kleine subwoofer zouden hebben toegevoegd.
Simpel gezegd, de WF-XB700s zullen geen vrije bas geven of overdrijven als het niet nodig is. En deze behoefte komt precies tot uiting in de extreem omhullende kant van een baslijn, in de voortplanting van een vibratie, in een solide basis die klaar staat om tegen je oren te trappen.
In tegenstelling tot de Cambridge Melomania 1 of de Audio-Technica CKS5, twee producten die ook op bas zijn gericht, neemt de Sony de midrange niet mee in zijn boost. Deze twee concurrenten verliezen een beetje samenhang op de zang door een dikker geluid te bieden, de Sony blijft helderder. De boost is strakker en lager in frequenties. Een kwestie van voorkeur, maar ondanks hun naam Extra Bass heeft de XB700 een iets meer audiofiele kant, vooral comfortabeler met de hoge tonen.
We zullen niet zo ver gaan om te spreken van een piek in geluidskwaliteit, maar de gebruikte transducer is technisch perfect respectabel, gedetailleerd en nauwkeurig, geschikt voor alle stijlen. Het kan de schuld krijgen van een klein gebrek aan scherpte en ventilatie bij het luisteren, het geluidsbeeld is bijvoorbeeld breed, maar niet per se erg diep. De WF-XB700 voelt zich vooral op zijn gemak met electro- en rap-achtige muziek (ongetwijfeld zijn favoriete stijl), maar verdedigt zich verrassend goed op andere genres zoals klassiek, waarop instrumenten als de contrabas zullen passen. iets om mee te resoneren. Niet te veel beperking van stijlen, meer gebruikersvoorkeuren.
Een nogal verbazingwekkende klank, die perfect de nadruk in de bas combineert met de goede algemene balans. Een volledig geldige aangifte voor de gevraagde 150 euro.
De mening van The-HiTech.net over de WF-XB700
Uitstekende houweel dat dit product vaardiger is uitgedacht dan het op het eerste gezicht lijkt. Zeer autonoom, goed afgewerkt, zeer krachtig, maar rijk vanuit een degelijk oogpunt, het struikelt op een paar punten, te beginnen met het gebrek aan compatibiliteit met de Sony Headphones Connect-applicatie.Sony WF-XB700
8Meest
- Indrukwekkende autonomie
- Bas naar voren maar gecontroleerd
- Goed gekleed
- Passieve isolatie is meer dan correct
- Goed vakmanschap
De mindere
- Beperkte modus voor één oorstuk
- Geen compatibiliteit met hoofdtelefoons
- Geen Multipoint
- Zeer gemiddelde microfoon
Constructie 8
Ergonomie 7
Comfort7
Autonomie 9
Geluidskwaliteit 8
- Meest
- De mindere
- Details
- Indrukwekkende autonomie
- Bas naar voren maar gecontroleerd
- Goed gekleed
- Passieve isolatie is meer dan correct
- Goed vakmanschap
- Beperkte modus voor één oorstuk
- Geen compatibiliteit met hoofdtelefoons
- Geen Multipoint
- Zeer gemiddelde microfoon
Constructie 8
Ergonomie 7
Comfort7
Autonomie 9
Geluidskwaliteit 8
