Een teken van galopperende angst die de collectieve verbeelding grijpt, of een rage die uit het verleden opduikt, cyberpunk is een genre dat het al een tijdje geweldig doet. De culturele producten die zijn kleuren dragen volgen elkaar zonder ophouden op, ondanks een onverbiddelijke verzadiging van de markt. Ook toen de jonge Poolse studio One More Level Ghostrunner aankondigde op GamesCom 2019, werd het nieuws warm onthaald. Nou, we hadden het mis en geven het graag toe!
Het einde van de wereld heeft plaatsgevonden, de mensheid zit op haar knieën en wat er van overblijft is verschanst in een laatste bastion, de gigantische Dharmatoren. De keuze voor verticaliteit is niet het resultaat van toeval, aangezien de samenleving nu hyperhiërarchisch is in een kastensysteem, met ijzeren vuist vastgehouden door Le Maître des Clefs. Het is duidelijk dat deze autoritaire reorganisatie van de samenleving niet zonder afwijkende meningen heeft plaatsgevonden, maar de rebellie werd neergeslagen en is nu bloedeloos.
Het was echter zonder te rekenen op het ontwaken van een formidabele cybernetische zwaardvechter, uit de toren gegooid en van zijn geheugen beroofd, die het enige nog levende verzet te hulp zal komen door op pad te gaan om de toren aan te vallen. Verdieping na verdieping zal de Ghostrunner naar de top klimmen, ondanks de bevelen om zich af te keren van dit nobele gevecht, herhaald door de Grote Architect, een mysterieus en lichaamloos wezen dat hem tijdens zijn zoektocht vergezelt.
Tot zover het scenario van Ghostrunner, waarvan de vertelling volledig is gebaseerd op in-game dialogen en helaas aandacht vereist dat we alle moeite van de wereld hebben om het te geven. En om een goede reden komen we in de verleiding om ons vooral te concentreren op de hectische actie, waarin de game ons briljant onderdompelt.
Harder, swashbuckler, sneller, sterker
Voor zijn allereerste prestatie vindt One More Level het genre niet opnieuw uit, maar haalt het op intelligente wijze zijn inspiratie uit meerdere bronnen, om een hybridisatie van formidabele efficiëntie te verkrijgen. We vinden dus Mirror's Edge-achtige parkour, geassocieerd met het hectische tempo van een snelle FPS in DOOM-stijl en de 'one shot, one kill' vooringenomenheid van een SuperHot … De maxi best-of-formule bedacht door de Poolse ontwikkelaar stelt de speler op een adrenaline-infuus en houdt ons bijna constant onder druk.
En hier is onze cybernetische ninja, in de valse lucht van de mythische Grijze Vos van MGS, springt, rent tegen de muren en executeert zijn vijanden met een enkele slag van het zwaard. Ze doen het goed, want de geringste kogel is ook voor ons fataal. Het ritme dat aldus onder de indruk is van de strengheid van de sanctie, leidt vervolgens tot tientallen en tientallen pogingen om het doel te bereiken. Gelukkig is het mogelijk om direct het laatste checkpoint te verlaten, een beetje zoals een rijstrookfout of van de weg af in Trackmania.
Opgelet schat, het zal beslissen!
Ghostrunner is daarom een pure dobbelsteen en nieuwe poging waarbij je een zeer groot aantal keren moet sterven voordat je effectief de verschillende reeksen van de meerdere niveaus kunt begrijpen, tussen vijanden met zeer verschillende kenmerken en een gevaarlijke hindernisbaan. Aanvankelijk moeizaam, wordt onze vooruitgang steeds vloeiender naarmate onze beheersing van de bovenmenselijke vermogens van de Ghostrunner en onze steeds instinctievere interpretatie van levelontwerp worden verfijnd.
Een held versterkt met cybernetische augmentaties
Naast rennen, springen en glijden als een kampioen onder EPO en groeihormonen, heeft onze held ook een soort energiegrijper waardoor hij hoge platforms kan bereiken. Daarom geeft het gebruik van al deze bewegingsmogelijkheden aanleiding tot wervelende, opwindende en steeds meer lonende acrobatiek naarmate het meesterschap dat we erover hebben wordt verfijnd. We betreuren het echter dat bepaalde interacties met platforms af en toe niet worden geactiveerd, terwijl andere plaatsvinden zonder dat we het bedoeld hebben. Zeker een beetje uitzonderlijke situaties, maar die zijn moeilijk voor een titel die de kaart speelt van precisie en snelheid van uitvoering.
Op volle snelheid over muren rennen is een van de vele vaardigheden van de Ghostrunner.
Dat gezegd hebbende, het bewegingsbereik van de Ghostrunner is niet beperkt tot buitengewoon atletisch vermogen. Onze over-augmented swashbuckler kan ook rekenen op een paar goochelarij om hem uit de meest wanhopige situaties te halen. De belangrijkste van deze tips is de mogelijkheid om, na een sprong, de tijd voor een korte tijd te vertragen om naar links of rechts te schuiven en zo een schot te vermijden dat ons schaakmat zou zetten. Een even nuttige vaardigheid als het gaat om uitstelgedrag tijdens een reeks platforms waarvan het hectische tempo het moeilijk maakt om het terrein te lezen en te anticiperen op de volgende obstakels voor ons bescheiden menselijke brein.
Hieraan wordt tijdens onze progressie een reeks speciale technieken toegevoegd waarvan het gebruik gebaseerd is op een focusmeter die over de executies heen wordt hersteld. Het zijn er vier:
- een onmiddellijke aanval die ons teleporteert naar de vijand in onze gezichtslijn;
- een explosie die de tegenstander veegt als een strohalm;
- een horizontale golf van Strider-achtige energie die in staat is om door meerdere aanvallers tegelijk en van grote afstand te snijden;
- de mogelijkheid om een vijand tegen zijn collega's op te zetten om ons te helpen.
Een van de speciale vaardigheden, een energiezwaard dat alles op zijn pad vernietigt
Elk van deze technieken kan worden gestimuleerd via een vrij origineel verbeteringssysteem dat bestaat uit een raster waarop sets blokken kunnen worden geplaatst, in Tetris-stijl. Het zal dan een kwestie zijn van het zo goed mogelijk associëren van de mogelijkheden tot toename van verschillende soorten, waarvan de krachtigste duidelijk de meeste ruimte beslaat.
Merk op dat elke leegstaande locatie ook niet volledig verloren gaat, aangezien het de oplaadtijd voor het volgende gebruik van een van deze speciale technieken verkort. Het heeft dus zelfs een voordeel om niet het hele net te vullen, als men de gebruiksfrequentie boven stroom wil verkiezen. En dat is redelijk goed te zien vanaf One More Level!
Een moorddadig ballet dat crescendo gaat
Met dit bijzonder rijke offensieve repertoire zou je kunnen denken dat onze cybernetische ninja gemakkelijk en nonchalant tussen de hordes vijanden loopt die hem in de weg staan. Nee. One More Level heeft het programma van festiviteiten dat ons te wachten staat op een slimme manier georkestreerd en elk niveau is dus een kans om een nieuw type vijand aan te pakken of om een nieuwe milieutechnicus te assimileren.
Van de basiswapenhouder gaan we snel naar de soldaat die is uitgerust met een zware windvlaag die ons dwingt constant in beweging te blijven. Dan komt de solide kerel verstopt achter een energieschild dat ons dwingt het van achteren te nemen om er vanaf te komen, of de melee-specialist die ons tegemoet springt om ons op de grond te verpletteren en met hoge snelheid door de ninja gaat executie die de onze niets te benijden heeft. En dat is zonder de teleporterende projectielwerper te tellen als we dichterbij komen en, ten slotte, de walgelijke kruipende en explosieve wezens die noodzakelijkerwijs met grote stappen moeten worden gevlucht. Alles wordt duidelijk onderbroken door drie baasgevechten, allemaal even succesvol, en in totaal verschillende stijlen.
Een van de drie bazen in het spel
Hetzelfde geldt voor de spelomgevingen die geleidelijk worden verrijkt met nieuwe interacties, waardoor het aantal manoeuvres dat moet worden uitgevoerd om het einde van elke cursus te bereiken, wordt uitgebreid. Of het nu gaat om nieuwe tijdelijke vaardigheden, zoals gigantische sprongen, shurikens waarmee elektronische systemen kunnen worden gedeactiveerd die bepaalde toegangen vergrendelen, rails om aan vast te houden om ze op volle snelheid neer te slaan of mobiele constructies die midden op de weg naar Om de continuïteit te waarborgen en niet in een vacuüm te vallen, zit Ghostrunner vol met goede ideeën voor levelontwerp. En als de eerste helft van de 17 niveaus van het spel alleen de meest conventionele gebruikt, gaat de tweede helemaal door, elk niveau wordt afgesloten met een zalige glimlach van de speler (en een zekere koortsachtigheid, laten we niet bang zijn om het toe te geven. ).
Alleen schaduw in dit prachtige schilderij, de Cybervoid. Het is een virtuele wereld waarin de game ons meerdere keren meeneemt. Het neemt dus de vorm aan van tussenliggende niveaus die in wezen gericht zijn op platform en reflectie. Esthetisch zeer succesvol, hadden deze parallelle levels een welkome adempauze kunnen zijn in het hectische tempo waartoe het spel ons beperkt. enige uitdaging is dat ze niet overeenkomen met de supercharged gameplay van de game, wat resulteert in talloze en onvermijdelijke crashes.
Esthetisch zeer succesvol, de Cybervoid ontbreekt vaak aan speelse interesse
Artistieke leiding met twee snelheden
Een andere klacht was gericht op de eerste titel van One More Level, de ongelijkheid van de artistieke richting.
De eerste helft van de game ziet eruit als een generieke productie waarvan de grafische middelen in veel andere games lijken te zijn gebruikt, die zich afspeelt in een cyberpunkuniversum. Op de eerste zeven of acht niveaus worstelt Ghostrunner daarom om een ietwat originele visuele identiteit op te leggen, zo erg zelfs dat we de onaangename indruk hebben dat elke nieuwe speelruimte slechts een herhaling is die nauwelijks te onderscheiden is van de vorige.
We moeten dan wachten tot we halverwege de game zijn, zodat de Poolse studio ons eindelijk uit deze ietwat sobere opeenvolging van techno-smerige gangen haalt en ons meer open en luchtige omgevingen biedt met veel meer uitgebreide sferen.
Na een visueel nogal gewone eerste helft van de game, biedt de game hele mooie omgevingen
Gelukkig leidt de consistentie waarmee de soundtrack gecomponeerd door Daniel Deluxe ons in overtuigde hoofdknikken draagt onze aandacht af van de eentonigheid van de eerste omgevingen.
Een efficiënte opeenvolging van grote edgy synthwave-geluiden en krachtige kick-techno, de soundtrack van de game is een lust voor het oor. En als het soms gebeurt dat een track ons moe maakt, dan is dat alleen omdat de opeenstapeling van mislukkingen ons ertoe brengt iets te lang op een niveau te blijven… En daar kan de componist helaas niet veel aan doen.
Eindelijk rest het aan ons om de techniek van het spel te eren, althans op de pc, het platform waarop deze test werd uitgevoerd. Ontwikkeld op Unreal Engine 4, past de titel van One More Level zich zeer goed aan een gemiddelde configuratie aan. Wat ons betreft zijn we geen overlast ondervonden op een machine uitgerust met een GTX 1080 Ti ondersteund door 32 GB RAM. Spelers met een meer gespierde configuratie zullen zelfs kunnen genieten van compatibiliteit met DirectX 12 en dus kunnen genieten van Ray Tracing.
Ghostrunner: de gebruikersrecensie van The-HiTech.net
We hadden eerlijk gezegd niet veel verwacht en toch heeft Ghostrunner ons gewonnen! Vreselijk levendig en opwindend, de eerste titel van de Poolse studio One More Level verrukte ons door de momenten van moed aaneen te schakelen, in de tien uur spelen die onze eerste run vereiste (tel drie uur minder als je meer bent zo slim als uw dienaar, dat wil zeggen, zeker voor de meesten van u).
Moeilijkheidsgraad, vol maar progressief en goed geproportioneerd, het avontuur dat ons hier wordt voorgesteld, gaat echt van start, na de eerste helft van het spel. Voordat we dat doen, moeten we erkennen dat het tempo misschien ontbreekt aan panache en het nieuws voorstellen van de studio, een beetje gek. Halverwege ontvouwt de jonge studio echter een adembenemend scenario aan het einde waarvan we op de knieën kwamen maar tevreden met de afgelegde weg.
Tot op het punt dat ik de paar fouten in de titel een beetje vergeet, zoals interacties die soms vergeten te activeren, sequenties in de Cybervoid die plat vallen of een gemengde artistieke richting. Het zou daarom zonde zijn om bij deze enkele valkuilen stil te staan. Ghostrunner een flinke dosis adrenaline die onze meest onverwachte reflexen oproept en die ongetwijfeld de vreugde van speedrunliefhebbers zal zijn. Omdat zodra de totale controle over de gameplay is verworven, we graag terugkomen voor steeds efficiëntere runs en steeds betere choreografieën.
Ghostrunner
8Als verrassing is het een goede verrassing! Met deze eerste prestatie komt One More Level met een onderscheiding uit voor deze supercharged actie / platformgame boordevol goede gameplay en ideeën voor levelontwerp. Nadat de eerste helft van het avontuur enigszins teruggetrokken was qua intensiteit en artistieke richting, gaat het spel eindelijk van start voor ons grootste plezier. En ondanks een paar kansen, vooral tijdens sequenties in de Cybervoid of af en toe wanneer interacties met het landschap vergeten te activeren, zal Ghostrunner ongetwijfeld liefhebbers van uitdagingen verrassen die bij gebrek aan spanning worden opgewekt.
Meest
- Opwindende gameplay eenmaal onder de knie
- Leuke verscheidenheid aan vijanden en bazen
- Moeilijkheidsgraad vol maar goed uitgebalanceerd
- Een levelontwerp vol goede ideeën
- Een bepaalde replay-waarde
- Een daverende soundtrack
De mindere
- Artistieke richting in halftoon
- Enkele incidentele problemen van interacties met het decor
- Een minder pakkende eerste helft van het spel
- Cybervoid-niveaus van weinig belang, behalve de laatste
- Moeilijk om je op het verhaal te concentreren als de actie woedt
- Meest
- De mindere
- Opwindende gameplay eenmaal onder de knie
- Leuke verscheidenheid aan vijanden en bazen
- Moeilijkheidsgraad vol maar goed uitgebalanceerd
- Een levelontwerp vol goede ideeën
- Een bepaalde replay-waarde
- Een daverende soundtrack
- Artistieke richting in halftoon
- Enkele incidentele problemen van interacties met het decor
- Een minder pakkende eerste helft van het spel
- Cybervoid-niveaus van weinig belang, behalve de laatste
- Moeilijk om je op het verhaal te concentreren als de actie woedt
