Xenoblade Chronicles: Definitive Edition review - een titanische remaster?

Inhoudsopgave

Wraak is een gerecht dat erg koud wordt gegeten
Schoon als een gloednieuwe Monado?
Een mooie vernieuwde puinhoop
Een hervonden vrijheid
Xenoblade Chronicles Definitive Edition: The-HiTech.net recensie

Om optimaal te profiteren van het succes van de Switch, blijft Nintendo zijn oude producties opgraven door ze een tweede jeugd te geven. Dit jaar is het de beurt aan Xenoblade Chronicles als eerste van de naam om de service op de hybride console te hervatten. Sinds de aankondiging afgelopen september is deze remaster regelmatig door het Japanse merk onder de aandacht gebracht. Was het het waard? Het antwoord ligt in deze test.
Japan kon deze Xenoblade Chronicles in juni 2010 proeven. Ondanks zijn onmiskenbare kwaliteiten leek deze halfopen wereld J-RPG veel te hebzuchtig om zich volledig uit te drukken op een Wii die niet echt geschikt was om zulke ambitieuze games te hosten. Ondanks een ietwat anekdotische exit in het Westen, werden de avonturen van de jonge Shulk echter geprezen door de gespecialiseerde pers. Rond deze game werd een kleine community gevormd die in 2015 zelfs recht zou hebben op een exclusieve port naar de nieuwe 3DS. Vijf jaar later voert Nintendo de remastering opnieuw uit met enkele grote veranderingen. Maar is het echt voldoende om een nieuwe kassa te rechtvaardigen?

Wraak is een gerecht dat erg koud wordt gegeten

Deze Xenoblade Chronicles: Definitive Edition lijkt meteen een behoorlijk klassiek verhaal te vertellen. Shulk, die in de vredige kolonie 9 woont, is een doorsnee jongen (of Homz) die een vreemd zwaard bestudeert dat Monado heet. Deze laatste bezit vreemde krachten en alleen de echte uitverkorene kan dit mes als geen ander hanteren. Natuurlijk zal de rust van de eerste paar minuten snel plaatsmaken voor chaos wanneer de stad wordt aangevallen door de Mekons. Deze machines leken echter te zijn verdwenen sinds de laatste oorlog. Zonder al te veel in detail te treden, slaagt Shulk erin, geholpen door zijn vrienden en zijn mysterieuze zwaard, de dreiging af te weren voordat hij aan een lange zoektocht begint die wordt geïnitieerd door een gevoel van wraak.
Op het eerste gezicht lijkt het scenario daarom triviaal. De geschiedenis weet echter hoe ze op de lange termijn moet worden betrokken. Tijdens dit avontuur van enkele tientallen uren zal onze ploeg nieuwe personages ontmoeten die onze groep jagers zullen komen opzwellen. Als wraak de belangrijkste drijfveer van Shulk is, wordt het soms naar de achtergrond gedegradeerd in het licht van de problemen die zich langzaam voordoen rond de Monado. Eindelijk, de ultieme functie voor het schrijven van scripts, de wereld van Xenoblade Chronicles is niet een enorme uitgestrektheid van land en water. In werkelijkheid speelt het hele epos zich af op het lichaam van twee titanen genaamd Bionis en Mekonis. Na een botsing bleven de laatste twee bevroren voordat ze werden gekoloniseerd door fauna, flora en verschillende beschavingen. Dit laatste element is belangrijk,omdat het de aanwezigheid van absoluut immense sets rechtvaardigt, allemaal in verticaliteit en overdaad.

Het scenario duurt even voordat het van start gaat

"Ondanks deze tekortkomingen die al het plezier van het spelen op een titel zouden kunnen bederven, weet Xenoblade Chronicles: Definitive Edition de speler nog steeds te boeien"

Schoon als een gloednieuwe Monado?

Zowel vroege fans als nieuwkomers verwachten over het algemeen dat een port technisch veel beter is dan het originele spel. Op dit gebied hebben de ontwikkelaars van Monolith Soft redelijk goed gewerkt, aangezien de modellen van de personages volledig opnieuw zijn gemaakt en de grafische weergave logisch is verbeterd. Dit esthetische succes is ook te danken aan de perfect beheerste artistieke leiding. De kleuren zijn over het algemeen helder en de versieringen zijn gevarieerd. De groene vlakten hebben hun effect en de fosforescerende vegetatie van het moeras doet denken aan die van de film Avatar. Bovendien is het technische gedeelte overtuigend aangezien de titel nauwelijks vertraging wegvaagt.

De dag-nachtcyclus heeft een aantal leuke verrassingen in petto
Helaas is niet alles perfect. Onder de kritiek die regelmatig op deze Definitive Edition wordt geuit, hebben we allereerst de extreem lage resolutie van de titel voor de gedockte versie (tussen 540p en 720p) zoals in draagbare modus (tussen 378p en 540p). Een vervagingseffect is dus bijna alomtegenwoordig op het scherm en kan soms panorama's bederven die bedwelmend hadden kunnen zijn met een hogere resolutie. Hetzelfde geldt voor bepaalde texturen die lijken te dateren uit de Wii-versie, zodat oppervlakken soms het uiterlijk hebben van een grote, nauwelijks verborgen veelhoek. Ten slotte zijn de animaties helemaal niet bijgewerkt. De personages hebben daarom regelmatig robotgebaren en posities die niet echt natuurlijk zijn.
Ondanks deze tekortkomingen die al het plezier van het spelen op een titel zouden kunnen bederven, weet Xenoblade Chronicles: Definitive Edition de speler nog steeds te boeien. Elk gebied is inderdaad enorm en biedt een prachtig uitzicht over de hoogten van de twee titanen. Shulk en zijn metgezellen zijn belachelijk klein in deze wereld waar bijna alles gigantisch lijkt! De soundtrack is ook geen onbekende voor deze betoverende sensatie. Elk nummer is een lust voor het oor en de speler kan ervoor kiezen om naar de muziek te luisteren in hun historische versie of opnieuw georkestreerd.

Hier is een decor dat zou hebben geprofiteerd van een hogere resolutie …

Een mooie vernieuwde puinhoop

Nu is het tijd voor de realtime gevechten die het grootste deel van het avontuur beslaan. Hier zijn de botsingen dynamisch, maar soms een beetje verward. Maximaal drie personages kunnen deelnemen aan het steekspel tegen de (zeer) vele vijanden van het spel.Elke held heeft unieke vaardigheden die moeten worden verbeterd door een bepaald aantal punten te besteden. Hoe dan ook, we besturen slechts één hoofdrolspeler en de andere twee worden beheerd door de AI. De interface, hoewel geoptimaliseerd in vergelijking met de Wii-versie, zit behoorlijk boordevol informatie. Het moet toegegeven worden, de grip is niet echt instinctief en het is niet voor niets als de tutorials de eerste uren regenen.
Het is noodzakelijk om oordeelkundig gebruik te maken van de vaardigheden van de held (die een paar seconden nodig hebben om op te laden) door ze te activeren via de balk onder aan het scherm. Sommige aanvallen zijn effectiever als ze achter een vijand of op de flank van de vijand worden gebruikt. Helaas, tussen de iconen op het scherm, de speciale effecten en zolang er meer dan drie vijanden meedoen aan het gevecht in kwestie, kan alles snel rommelig worden. Omdat de gevechten van Xenoblade Chronicles technischer zijn dan ze lijken. Overschakelen van de ene vaardigheid naar de andere is niet voldoende.

Moeilijk om duidelijk te zien
Om bijvoorbeeld een vijand neer te halen, moet de speler hem uit balans brengen voordat een bondgenoot een andere vaardigheid gebruikt om hem neer te halen. De AI is niet altijd erg responsief, gevechten kunnen soms aanslepen als de juiste reeks niet wordt geactiveerd. Om de nieuwelingen die geen geduld hebben, te verlichten, hebben de ontwikkelaars besloten om een gemakkelijke modus en veel hulpmiddelen toe te voegen om hen in deze moeilijke tijden te ondersteunen. Oefening is de beste oplossing om alle specifieke kenmerken van het vechtsysteem te begrijpen.

"Dit gevoel van vrijheid is op zijn hoogtepunt als het gaat om wandelen in de prachtige gebieden die het spel biedt"

Een hervonden vrijheid

Naast een toch al zeer substantiële hoofdzoektocht, wemelt de wereld van Xenoblade Chronicles met nevenmissies waarmee je geld en waardevolle ervaringspunten kunt verdienen. Hoewel deze activiteiten erg handig zijn om een level omhoog te gaan, zijn ze ook buitengewoon onaangenaam. Meestal moet je van punt A naar punt B gaan om een item te verzamelen of monsters te doden. We zijn ver verwijderd van de scripted side-quests van The Witcher 3… Deze missies zijn duidelijk eenvoudig in te vullen. Maar als hij wil, kan de speler deze ietwat pijnlijke bezigheden negeren, zelfs als dat betekent dat hij moet worstelen vanwege een gebrek aan ervaring.
Het spel van Monolith Soft benadrukt ook vrijheid. Dus hoewel hij de hoofdpersoon is in dit avontuur, is Shulk niet de enige speelbare hoofdrolspeler. Nogmaals, het is aan de speler om de held van zijn keuze aan te wijzen en vervolgens te besturen onder de vrienden van onze dierbare Monado-drager. Deze functie kan handig zijn als het gaat om het implementeren van nieuwe strategieën tijdens gevechten. Shulk is misschien wel het meest evenwichtige personage in termen van zijn statistieken, de anderen hebben ook sterke punten die niet over het hoofd mogen worden gezien. In het geval van een nederlaag, is het nuttig om ons team te herschikken voor de volgende poging om nieuwe zwakheden binnen het kamp van de tegenstander op te sporen.

Xenoblade Chronicles is een erg spraakzaam spel
Dit gevoel van vrijheid is op zijn hoogtepunt als het gaat om dwalen door de prachtige open gebieden van het spel.Meer of minder vijandige dieren bewonen deze wildernis en items (vertegenwoordigd door gloeiende bollen) kunnen worden opgehaald voor vul de encyclopedie voor elke regio in. Genoeg om de fenomenale levensduur van de titel opnieuw op te blazen … zonder de toevoeging van een epiloog van ongeveer tien uur te vergeten.
Xenoblade Chronicles markeerde de sterke drank in 2010 en heeft tien jaar later niets van zijn smaak verloren. Als er benaderingen overblijven, met name op de onderdelen die zijn gereserveerd voor afbeeldingen en gevechten, blijft het niettemin een monument van de RPG. Vroege geliefden zullen de game vinden waar ze zo dol op zijn en nieuwkomers zullen verliefd worden zodra alle gameplay-mechanica is verteerd.

De panorama's zijn soms behoorlijk ongelofelijk

Xenoblade Chronicles Definitive Edition: The-HiTech.net recensie

Door zijn geschiedenis, zijn vrijgevigheid en zijn uitstekende soundtrack is deze heruitgave van Xenoblade Chronicles een maatstaf onder de beste Japanse rollenspellen. De gigantische inhoud zal de meest nauwgezette spelers lang in beslag nemen die alles in elk hoekje en gaatje willen verkennen. En ondanks soms vervelende gebreken, zoals kwijlende texturen, ronduit beperkte resolutie en soms verwarrende gevechten, straalt de game een betoverende charme uit. De Nintendo Switch heeft nu een J-RPG die een speciaal plekje verdient op de plank van alle fans van het genre.